ماده 1 - تاسیس بنگاه های حمل و نقل اعم از مسافربری و باربری - تعمیرگاه ثابت و سیار اتومبیل - اتوشویی اتوسرویس توقفگاه - گاراژ عمومی - مغازه برای کرایه دادن اتومبیل و آموزشگاه های رانندگی مستلزم تحصیل پروانه است که در مرکز شهربانی کل کشور و در شهرستان ها شهربانی های مراکز استان یا شهرستان با رعایت حقوق صنف پس از جلب موافقت شهرداری محل صادر خواهند نمود. شرایطی که درخواست کنندگان پروانه باید واجد آن باشند به موجب آیین نامه ای که به تصویب هیئت وزیران برسد تعیین خواهد شد.

ماده 2 - کسانی که پیش از تصویب این قانون به تاسیس بنگاه های مذکور در ماده یک مبادرت کرده اند و فعلا مشغول کار هستند باید حداکثر ظرف یک ماه از تاریخ انتشار آیین نامه اجرایی این قانون درخواست تجدید یا صدور پروانه نمایند در صورتی که واجد شرایط باشند شهربانی پروانه مربوط را صدر خواهد نمود و الا مهلت متناسب که کمتر از دو ماه نباشد برای رفع نقص خواهد داد و در صورت عدم رفع نواقص از ادامه کار آنها جلوگیری به عمل می آورد.

ماده 3 - در نقاطی که شهربانی وجود نداشته باشد طبق مقرراتی که در آیین نامه اجرایی پیش بینی می شود ژاندارمری پروانه مذکور در ماده 1 و 2 را با موافقت شهرداری و در صورت نبودن شهرداری با جلب نظر بخشداری محل صادر خواهد کرد و همچنین آن قسمت از وظایف شهربانی که به عهده ژاندارمری محول می شود در آیین نامه اجرایی قید خواهد شد.

ماده 4 - تخلف از مقررات آیین نامه اجرایی این قانون مستوجب مجازات خلافی است متخلفین از مقررات آیین نامه اجرایی این قانون که ظرف یک سال به اتهام جرائم خلافی مربوط به شغل خود سه نوبت در دادگاه محکوم شده باشند و محکومیت مزبور مطابق آیین نامه این قانون در پروانه آنان ثبت شده باشد به حکم دادگاه جنحه پروانه آنان از سه ماه تا یک سال توقیف می شود و این حکم قطعی است .

ماده 5 - آیین نامه اجرایی این قانون منتهی ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون از طرف وزارت کشور و دادگستری تهیه و پس از تصویب هیئت وزیران به موقع اجرا گذارده خواهد شد.

ماده 6 - از تاریخ اجرای این قانون ، قانون مربوط به موسسات حمل و نقل مصوب هفتم دی ماه 1314 ملغی است .