‌ماده 1ـ ‌در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند: ‌الف ـ کمربند ایمنی : تسمه ای که نیم تنه بالای راننده و هر یک از سرنشینان را تحت کنترل و مهار ایمن خود قرار می‌دهد تا هنگام ضرورت، همچون‌کاهش ناگهانی سرعت یا توقف آنی خودرو که ممکن است ناشی از ترمز یا برخورد با جسم دیگر یا حوادث دیگر رانندگی باشد، مانع از جدا شدن‌سرنشینان و راننده از صندلی خود و اصابت به شیشه جلو یا سایر قسمت‌های داخل و یا پرتاب به خارج از خودرو شود. ب ـ کلاه ایمنی : کلاهی است که راننده و سرنشین موتورسیکلت‌ها از آن برای محافظت سر خود در برابر ضربات احتمالی ناشی از بروز سوانح استفاده‌می‌کنند. پ ـ کمربندی : جاده‌های پیرامون شهرها که به منظور گذر وسایل نقلیه عبوری از آن بدون آنکه وارد شهر شوند احداث می‌شود و ضوابط تردد از آنها‌مطابق جاده‌های برون شهری است. ت ـ بزرگراه درون شهری : مصادیق بزرگراه‌های درون شهری توسط شورای هماهنگی ترافیک هر استان تعیین می‌شود.

ماده 2 ـ ‌کلیه دارندگان خودرو در سطح کشور مکلفند وسایط نقلیه خود را به کمربند ایمنی استاندارد جهت استفاده راننده و سرنشین ردیف اول مجهز‌نمایند.

ماده 3 ـ بستن کمربند ایمنی برای راننده و سرنشینان ردیف اول وسایط نقلیه در حال حرکت در بزرگراه‌های درون شهری، کمربندی‌ها و جاده‌های بین‌شهری الزامی است. ‌تبصره ـ ‌سرنشینان اتوبوس‌ها و مینی بوس‌های در اختیار شرکت واحد اتوبوس رانی، معلولان، بانوان باردار و کلیه افرادی که به تأیید پزشک معالجشان‌دارای بیماریهای جسمی وناتوانی‌های حرکتی هستند از مفاد این ماده مستثنی می‌باشند.

‌ماده 4 ـ تعداد سرنشینان ردیف جلو باید بر اساس ضوابط مندرج در آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی و اصلاحیه‌های آن باشد و هر یک از سرنشینان ردیف‌جلو باید تنها از کمربند ایمنی مربوط به خود و به صورت انفرادی استفاده نمایند.

‌ماده 5 ـ استفاده از صندلی ردیف اول برای استقرار کودکان و نوجوانان تا سن 12 سالگی به صورت منفرد یا همراه والدین ممنوع است. ‌تبصره ـ استفاده از صندلی مخصوص استقرار کودکان یا تکیه گاه ویژه با پشت سری مخصوص، در ردیف اول خودروها بلامانع است.

‌ماده 6 ـ صدور برگ معاینه فنی برای خودروهای فاقد کمربند ایمنی در ردیف اول ممنوع است.

‌ماده 7 ـ سوار شدن به موتورسیکلت بدون استفاده از کلاه ایمنی ممنوع است و راکبین موتورسیکلت مکلفند در طول حرکت از کلاه ایمنی استفاده‌نمایند. ‌مأموران راهنمایی و رانندگی موظفند از ادامه حرکت موتور سیکلت‌هایی که راکبین آنها فاقد کلاه ایمنی هستند جلوگیری نمایند.

‌ماده 8 ـ چنانچه عدم استفاده از کمربند ایمنی طی حادثه رانندگی که بیمه گذار طبق مقررات راهنمایی و رانندگی در ایجاد آن مقصر شناخته می‌شود‌منجر به مصدومیت شخص ثالث گردد، تعهد و مسؤولیت بیمه گر در مورد جبران خسارت شخص ثالث محدود به میزان تأثیر تقصیر بیمه گذار در ایجاد‌مصدومیت و خسارات ناشی از آن است.

‌ماده 9 ـ ‌سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلفند با همکاری و هماهنگی‌وزارتخانه‌های صنایع و معادن، راه و ترابری و کشور نسبت به ترویج و ارتقای فرهنگ استفاده از کمربند و کلاه ایمنی و آموزش‌های مربوط اقدام نمایند.

‌ماده 10 ـ به منظور ارزیابی و پی گیری اقدامات انجام شده موضوع ماده (7) این آیین‌نامه کمیته ای مرکب از نمایندگان دستگاه‌های موضوع ماده یاد شده‌و نماینده نیروی انتظامی و سازمان پزشکی قانونی در محل وزارت کشور تشکیل و نتیجه هر شش ماه یک بار به هیأت وزیران اعلام می‌شود.

‌ماده 11 ـ وزارتخانه‌های صنایع و معادن و بازرگانی مکلفند نسبت به تولید و تأمین کمربند و کلاه ایمنی استاندارد حسب نیاز کشور اقدام نمایند.

‌ماده 12 ـ سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور اعتبار لازم را برای اجرای هرچه بهتر مفاد این آیین‌نامه در لایحه بودجه هر سال پیش بینی می‌کند.

ماده 13 ـ زمان‌بندی اجرای این آیین‌نامه با توجه به زمان لازم‌الاجرا شدن آن به شرح زیر تعیین می‌شود: ‌الف ـ در مورد اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌ها دو سال. ب ـ در مورد کامیون‌ها دوسال. پ ـ در مورد انواع دیگر خودروهای در حال عبور از کمربندی‌ها و بزرگراه‌های درون شهری شش ماه. ت ـ در مورد خودروهای شخصی در حال عبور از جاده‌های بین شهری سه ماه. ‌حسن حبیبی - معاون اول رییس جمهور