قوانین
شهدا و ایثارگران - قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران - فصل پنجم ـ اشتغال و کارآفرینی
ماده29ـ خانواده شاهد، جانبازان، همسر و فرزندان جانبازان بیست و پنج درصد (25%) و بالاتر، آزادگان و همسر و فرزندان آنان مشروط بر آن که فاقد شغل و درآمد بوده و واجد شرایط شغل مورد نظر باشند می توانند از خدمات این فصل برخوردار شوند. تبصره ـ رزمندگان و خواهر و برادر شاهد در اولویت بعدی برای استفاده ازخدمات موضوع این فصل می باشند.
ماده30ـ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سایر واحدهای ذی ربط اعم از دولتی و غیردولتی موظفند ضمن هماهنگی با بنیاد در راستای جذب نیروی انسانی مورد نیاز کارگاه های تابع قانون کار، مشمولان موضوع ماده (29) این قانون را در اولویت قرار دهند.
ماده31ـ به منظور تشویق کارفرمایان کارگاه ها به جذب مشمولان موضوع ماده (29) این قانون، دولت موظف است کارفرمایانی را که با هماهنگی بنیاد پس از اخذ تعهدات لازم و انعقاد قراردادی که مبین تعهدات طرفین باشد اقدام به جذب نیرو در راستای تأمین نیروی انسانی مورد نیاز خود می نمایند، مشمول تخفیفات و تسهیلاتی به شرح ذیل قرار دهد: الف ـ حق بیمه سهم کارفرما برای جانبازان و آزادگان و فرزندان شاهد به میزان صددرصد (100%) و سایر مشمولان موضوع ماده (29) این قانون به میزان پنجاه درصد (50%) حداقل به مدت پنج سال توسط بنیاد پرداخت می گردد. ب ـ کاهش مالیات کافرمایان این گونه کارگاه ها از طریق احتساب یکصد و پنجاه درصد (150%) حقوق پرداختی به ایثارگران جدیدالاستخدام به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی به مدت پنج سال. ج ـ کارفرمایانی که اقدام به جذب و استخدام افراد موضوع ماده (29) این قانون حداقل به مدت پنج سال می نمایند تا مدت هجده ماه از هفتاد و پنج درصد (75%) یارانه حداقل حقوق و دستمزد، موضوع ماده (42) قانون کار بر حسب نوع شغلی که در اختیار آنان قرار خواهد گرفت بهره مند می شوند.
ماده32ـ بنیاد موظف است نسبت به ایجاد صندوق اشتغال و کارآفرینی ایثارگران اقدام نموده و اساسنامه آن را تدوین و به تصویب هیأت وزیران برساند. منابع مالی این صندوق به شرح زیر تأمین می گردد: الف ـ بودجه عمومی دولت ب ـ وجوه برگشتی از محل اقساط وامهای اشتغال پرداختی به ایثارگران (وجوه اداره شده) ج ـ سایر منابع بنیاد (منابع داخلی بنیاد)
ماده33ـ در صورتی که در راستای دستیابی فرزندان شاهد، جانبازان بیست و پنج درصد (25%) و بالاتر و آزادگان بیکار به مشاغل مناسب، نیاز به فراگیری دوره های آموزشی و مهارتی باشد، به منظور تأمین حداقل معاش آنان در طول دوره آموزش (حداکثر تا هجده ماه) کمک هزینه زندگی معدل هفتاد و پنج درصد (75%) حداقل حقوق کارکنان دولت و برای یک بار توسط بنیاد پرداخت خواهد شد.
ماده34ـ برای بهره مندی افراد واجد شرایط این فصل، ضمن هماهنگی دستگاهها و مراکز ارائه دهنده امکانات فوق با بنیاد مشروط بر آن که قبلاً از تسهیلات این فصل استفاده نکرده باشند تا سی درصد (30%) از امکانات مربوط به موارد ذیل به این امر اختصاص می یابد: الف ـ واگذاری غرفه میادین و بازارچه های خود اشتغالی و دکه از طریق شوراهای اسلامی و با هماهنگی شهرداری ها. ب ـ سهمیه پذیرش دوره های کوتاه مدت و بلندمدت آموزش های مهارتی، تخصصی سازمان آموزش فنی و حرفه ای به همراه تسهیلات رفاهی به ویژه خوابگاه. ج ـ اجرای دوره های کارورزی خاص فارغ التحصیلان توسط دستگاه های اجرایی ذی ربط. د ـ اعزام نیروی کار به خارج از کشور، توسط دستگاه های مشمول این قانون.
ماده35ـ دولت مکلف است ساز و کارهای مناسب را برای ایجاد مشاغل پایدار برای مشمولان این فصل از محل تسهیلات تکلیفی، اعتبارات وجوه اداره شده، خود اشتغالی، برنامه کمک های فنی و اعتباری (ملی و استانی) در لوایح بودجه سالانه پیش بینی و اجراء نماید.
ماده36ـ به منظور ساماندهی موضوع اشتغال مشمولان این قانون در سیاستگذاری های کلان، رئیس بنیاد در شورای عالی اشتغال عضویت خواهد داشت.