ماده واحده - بمنظور حمایت از تولید محصولات اساسی کشاورزی و ایجاد تعادل در نظام تولید و جلوگیری از ضایعات محصولات کشاورزی و‌ضرر و زیان کشاورزان، دولت موظف است همه‌ساله خرید محصولات اساسی کشاورزی (‌گندم، برنج، جو، ذرت، چغندر، پنبه وش، دانه‌های روغنی،‌چای، سیب‌زمینی، پیاز و حبوبات) را تضمین نموده و حداقل قیمت خرید تضمینی را اعلام و نسبت به خرید آنها از طریق واحدهای ذیربط اقدام نماید. تبصره 1 - وزارت کشاورزی موظف است همه‌ساله قیمت خرید تضمینی محصولات فوق‌الذکر را با رعایت هزینه‌های واقعی تولید و در یک واحد‌ بهره‌برداری متعارف و فقط رابطه مبادله در داخل و خارج بخش کشاورزی تعیین و حداکثر تا آخر تیر ماه به هیات دولت تقدیم نماید. تبصره 2 - دولت موظف است قیمتهای مصوبه مزبور را قبل از آغاز هر سال زراعی (‌آخر شهریور ماه) از طریق رسانه‌های عمومی اعلان نماید. تبصره 3 - دولت موظف است ضرر و زیان احتمالی موضوع این قانون را از منابع ‌مالی خود تأمین نماید، همچنین به دولت اجازه داده می‌شود ضرر و زیان ناشی از دیر کرد ‌پرداخت بیش از یک ماه موضوع این قانون را از محل منابع مالی خود تأمین و به ازای‌ هر ماه تأخیر در پرداخت علاوه بر اصل قیمت محصولات خریداری شده، افزایشی ‌متناسب با کارمزد سپرده‌های میان مدت که در ابتدای هر سال توسط بانک مرکزی‌جمهوری اسلامی ایران تعیین می‌شود، به صورت روزشمار پرداخت نماید. تبصره 4 - به منظور جلوگیری از هرگونه معامله سلف و پرداخت به موقع قیمت‌ محصولات تضمینی که توسط دولت خریداری می‌شود، به کشاورزان اعتبارات پیش ‌بینی ‌شده مربوطه در قانون بودجه سالانه صددرصد (100٪) تخصیص یافته تلقی می‌شود. تبصره 5 - بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران موظف است تسهیلات مورد نیاز‌دستگاههای مباشر خرید محصولات تضمینی را در پانزدهم فروردین ماه هر سال و با‌تعیین بانکهای عامل، تأمین و ابلاغ نماید. تبصره 6 - دولت موظف است قیمت خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی موضوع این قانون در هر سال زراعی را به گونه ای تعیین نماید که میزان افزایش آن هیچگاه از نرخ تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در همان سال کمتر نباشد. تبصره 7 - مفاد تبصره (6) درخصوص قیمت های سال زراعی 84-1383 نیز لازم الاجرا می باشد.