‌ماده هیجدهم - دولت موظف است اراضی انتقالی را به کسانی که مشمول دریافت زمین هستند به بهای خریداری شده واگذار و بهای آن را در ظرف‌مدت ده سال به اقساط متساوی سالیانه دریافت نماید.

‌ماده نوزدهم - زمینهایی که بنا به مقررات این قانون تقسیم می‌شود به رییس خانوار انتقال داده می‌شود و در واگذاری اراضی از لحاظ تقدم ترتیب‌زیر رعایت می‌شود: ‌الف - زارعین هر ده که در همان زمین به زراعت مشغولند و مقیم ده باشند. ب - وراث زارعینی که حداکثر یک سال قبل از شروع تقسیم در آن منطقه فوت کرده باشند. پ - کشاورزانی که کمتر از حداقل معین شده برای هر منطقه طبق ماده 21 زمین دارند. ت - کسانی که دانشکده‌ها و دبیرستانهای کشاورزی و دامپزشکی و دانشسرای کشاورزی یا دوره‌های حرفه‌ای کشاورزی را که از طرف دولت به‌رسمیت شناخته شده یا بشوند طی نموده و دارای زمین نیستند و یا کمتر از حداقل معینه برای منطقه طبق ماده 21 زمین دارند. ث - کمک کشاورزان مقیم منطقه تقسیم. ج - افرادی که داوطلب به کار کشاورزی باشند. ‌تبصره 1 - در تقسیم زمین به هر یک از طبقات مندرج در این ماده کسانی که تعداد اولادشان بیشتر است مقدم خواهند بود و در صورت تساوی‌شرایط قرعه‌کشی خواهد شد. ‌تبصره 2 - اشخاصی که بیش از حداقل معینه برای هر منطقه طبق ماده 21 زمین دارند و مشمولین قانون راجع به منع مداخله وزراء و نمایندگان‌مجلسین و کارمندان در معاملات دولتی و کشوری مصوب 22 دی ماه 1337 مجلسین حق گرفتن زمینهای مورد تقسیم از طرف دولت را ندارند مگر در‌صورت استعفای از کار خود و اشتغال به کشاورزی و سکونت در ده. ‌مالکینی که از مقررات بند 7 و 8 ماده 3 قانون استفاده می‌نمایند از این تبصره مستثنی می‌باشند.

‌ماده بیستم - اشخاصی که زمین می‌گیرند باید تبعه ایران بوده و شخصاً و یا به کمک افراد خانواده خود اشتغال به کشاورزی داشته باشند و یا تعهد‌انجام کار کشاورزی بنمایند.

‌ماده بیست و یکم - به هر یک از اشخاصی که طبق ماده 19 حائز شرایط دریافت زمین باشند طبق آیین‌نامه‌ای که به تصویب هیأت عالی اصلاحات‌ارضی خواهد رسید بنا به مقتضیات منطقه و با در نظر گرفتن نوع زراعت - موقعیت زمین - جنس خاک به میزانی که برای زندگی یک خانوار کشاورز و‌نیروی کار افراد آن خانوار حتی‌الامکان کافی باشد زمین واگذار می‌گردد حداقل مساحت زمین برای هر خانوار در هر منطقه بنا به پیشنهاد کمیسیون‌اصلاحات ارضی استان و تصویب هیأت عالی اصلاحات ارضی تعیین خواهد شد. ‌تبصره 1 - زمینهای آبی طبق مقررات این قانون با حقابه مربوطه از قنات یا رودخانه و غیره به زارع منتقل خواهد شد و میزان حقابه هر زمین آبی از‌کل منبع آب مربوط با در نظر گرفتن آیش طبق عرف محل خواهد بود و در مورد قنات مالکیت مشاع آن نیز به نسبت به سهم حقابه آن زمین به کشاورز‌تحویل گیرنده زمین انتقال خواهد یافت زمینهای آبی که از رودخانه مشروب می‌شود مالکیت مشاع مجاری و انهار و حقابه نسبت به زمین مربوطه به‌کشاورز تحویل گیرنده زمین منتقل خواهد گردید و مراقبت و نگهداری و تعمیر و اصلاح کلیه این قبیل منابع به عهده شرکت تعاونی مربوطه خواهد بود‌و مادام که شرکت تعاونی تشکیل نشده است وزارت کشاورزی آیین‌نامه مربوط به حفظ و نگاهداری قنوات را تهیه و به تصویب هیأت عالی اصلاحات‌ارضی خواهد رسانید. ‌تبصره 2 - هر گاه بعضی از زمینهای آبی به مالکیت مالک یا مالکین باقیمانده و قسمتی به زارع یا زارعین طبق مقررات این قانون انتقال یابد و به‌طور کلی در هر ملکی که مشاع باشد اداره امور قنات یا قنوات یا چاه عمیق یا انهار که اراضی مزروعی از آن مشروب می‌شود به عهده اکثریت ملکی‌مالکین است که به امانت از طرف عموم مالکین آن را اداره نماید ولی عموم مالکین آن اراضی مزروعی باید مخارج آن را به نسبت سهم خود بپردازد والا‌به وسیله بخشدار محل به تقاضای اکثریت ملکی مالکین با نظارت اداره کشاورزی محل یا نماینده وزارت کشاورزی از محصول ملک در سر خرمن‌وصول می‌شود.

‌ماده بیست و دوم - اشخاصی که به موجب این قانون زمین به آنان واگذار می‌شود چنانچه تمام یا قسمتی از زمین واگذاری را معامله و یا به هر‌عنوان دیگری از دست بدهند نمی‌توانند مجدداً درخواست زمین نمایند.