مادۀ 1- شرکت‌هایی که منابع مالی در اختیار خود را منحصراً صرف سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار و سپرده‌های بانکی نموده و عهده‌دار تجهیز و به‌کارگیری آن می‌باشند، در دو گروه طبقه‌بندی می‌شوند: 1-شرکت‌ سرمایه‌گذاری: شرکتی‌ که هدف آن از خرید اوراق بهادار، اعمال مدیریت در شرکت‌های سرمایه‌پذیر نمی‌باشد. 2-شرکت‌ هلدینگ: شرکتی که با سرمایه‌گذاری در شرکت‌ سرمایه‌پذیر جهت کسب انتفاع، آن‌قدر حق رأی کسب می‌کند که برای کنترل عملیات شرکت، هیئت مدیره را انتخاب کند و یا در انتخاب اعضای هیئت مدیره مؤثر باشد.

مادۀ 2- مصرف منابع در شرکت‌های سرمایه‌گذاری با توجه به محدودیت‌های زیر انجام شده‌باشد: 1-در هنگام پذیرش و تا زمانی که نام شرکت در فهرست نرخ‌های بورس درج است، همواره باید حداقل 80 درصد از منابع مالی بلند مدت شرکت (مجموع بدهی‌های بلند مدت و حقوق صاحبان سهام) به سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس، اوراق مشارکت و سپرده‌های بانکی تخصیص یابد. 2-این شرکت‌ها نباید بیش از 10 درصد منابع خود را به مصرف خرید سهام یک شرکت برسانند. همچنین سرمایه‌گذاری در هر شرکت نباید از 10 درصد سرمایة شرکت سرمایه‌پذیر بیشتر باشد. تبصره: شرکت‌های سرمایه‌گذار موظف‌اند در صورت رساندن میزان سرمایه‌گذاری خود در شرکت‌های سرمایه‌پذیر به سقف فوق، مراتب را به سازمان و بورس اعلام نمایند.

مادۀ 3- در شرکت‌های هلدینگ در هنگام پذیرش و تا زمانی که نام آنها در فهرست نرخ‌های بورس درج است، همواره باید حداقل 80 درصد از منابع مالی بلند مدت شرکت (مجموع بدهی‌های بلند مدت و حقوق صاحبان سهام) به سرمایه‌گذاری در بنگاه‌های اقتصادی، اوراق مشارکت و سپرده‌های بانکی تخصیص یافته‌باشد.

مادۀ 4- خرید اموال منقول و غیرمنقول منحصراً به منظور استفادة جاری و نه به قصد فروش، در حد نیازهای متعارف بلامانع بوده و این شرکت‌ها نمی‌توانند در خرید و فروش کالا به قصد انتفاع مشارکت نمایند.