قوانین
بازار و اوراق بهادار - دستورالعمل پذیرش، عرضه و نقل و انتقال اوراق بهادار در فرابورس ایران (شرکت سهامی عام) (مصوب 25/1/88، اصلاحیه مصوب 24/2/1390) - فصل اول ـ کلیات
مادۀ (1) اصطلاحات و واژههای تعریف شده در مادۀ یک قانون بازار اوراق بهادار، اساسنامۀ فرابورس ایران و دستورالعمل فعالیت بازارهای خارج از بورس مصوب شورای عالی بورس و اوراق بهادار با همان تعاریف در این دستورالعمل بهکار رفتهاند. سایر اصطلاحات به شرح زیر تعریف میشوند: پذیرش: تطبیق وضعیت اوراق بهادار و ناشر آن با شرایط مندرج در این دستورالعمل جهت فراهمشدن امکان معاملۀ این اوراق در فرابورس، متقاضی پذیرش: شخص حقوقی است که تقاضای پذیرش اوراق بهادار را به فرابورس ارائه مینماید، متقاضی عرضه: شخص حقوقی یا حقیقی است که تقاضای عرضۀ اوراق بهادار را به فرابورس ارائه مینماید، فهرست نرخهای فرابورس: سندی است که به منظور مشخص نمودن اوراق بهادار قابل معامله در بازارهای اول، دوم و بازار ابزارهای نوین مالی، معاملات انجام شده اوراق بهادار پذیرفته شده و قیمت آنها به تفکیک هر بازار، توسط فرابورس تنظیم و به اطلاع عموم میرسد، فهرست اوراق بهادار بازار پایه: سندی است که به منظور اعلام اوراق بهادار قابل نقل و انتقال در بازار پایه، توسط فرابورس تنظیم و اطلاع عموم میرسد، فهرست عرضۀ اوراق بهادار: سندی است که به منظور مشخص نمودن اوراق بهادار قابل عرضه در بازار سوم، معاملات انجام شده روی این اوراق و قیمت آنها، توسط فرابورس تنظیم و به اطلاع عموم میرسد، تعلیق پذیرش: توقف موقت معاملات اوراق بهادار درج شده در فهرست نرخهای فرابورس، ناشی از نقض مفاد این دستورالعمل، لغو پذیرش: حذف قطعی اوراق بهادار پذیرفته شده از فهرست نرخهای فرابورس، تعلیق عرضه: توقف موقت عرضۀ اوراق بهادار در فرابورس، لغو عرضه: حذف اوراق بهادار قابل عرضه از فهرست عرضۀ اوراق بهادار، هیئت پذیرش: هیئتی است که به شرح مادۀ 2 این دستورالعمل تشکیل میگردد، مشاور پذیرش: شخص حقوقی است که براساس ضوابط مصوب سازمان به عنوان رابط اصلی متقاضی پذیرش و فرابورس، تمام یا بخشی از وظایف متقاضی پذیرش را در فرآیند پذیرش به نمایندگی از طرف وی انجام میدهد، امیدنامه: مجموعۀ اطلاعاتی است که متقاضی پذیرش ملزم است در اختیار فرابورس قرار دهد تا در زمان درج نام اوراق بهادار در فهرست نرخهای فرابورس، جهت اطلاع عموم از طریق سایت رسمی فرابورس منتشر گردد. فرم نمونۀ امیدنامه به تصویب هیئت مدیرۀ فرابورس میرسد، بیانیۀ عرضه: مجموعه اطلاعاتی است که متقاضی عرضه ملزم است در اختیار فرابورس قرار دهد تا در زمان عرضۀ اوراق بهادار در بازار سوم، جهت اطلاع عموم از طریق سایت رسمی فرابورس منتشر گردد. فرم نمونۀ بیانیۀ عرضه به تصویب هیئت مدیرۀ فرابورس میرسد. قانون برنامۀ پنجم: منظور قانون برنامۀ پنج سالۀ پنجم توسعۀ جمهوری اسلامی ایران، مصوب دیماه 1389 مجلس شورای اسلامی میباشد. بیانیۀ نقل و انتقال: مجموعه اطلاعات ناشرانی است که به موجب مادۀ 99 قانون برنامۀ پنجم، ملزم به نقل و انتقال اوراق بهادار خود از طریق فرابورس میباشند. این ناشران ملزم به ارائۀ اطللاعات مزبور براساس فرمهای نمونۀ مصوب هیئت مدیرۀ فرابورس میباشند.
مادۀ (2) هیئت پذیرش، هیئتی است که به منظور اخذ تصمیم نسبت به پذیرش اوراق بهادار در فرابورس و همچنین تعلیق یا حذف آنها، تشکیل میشود. این هیئت دارای پنج عضو و یک دبیر به شرح زیر میباشد: رییس هیئت مدیرۀ سازمان یا یک نفر از اعضای هیئت مدیرۀ سازمان به نمایندگی وی، رییس هیئت مدیرۀ فرابورس یا یک نفر از اعضای هیئت مدیرۀ فرابورس به نمایندگی وی، یک نفر متخصص حسابداری، حسابرسی یا مالی آشنا به صنعت به پیشنهاد هیئت مدیرۀ کانون کارگزاران بورس و اوراق بهادار و تأیید هیئت مدیرۀ سازمان، یک نفر متخصص حسابداری، حسابرسی یا مالی آشنا به صنعت به انتخاب هیئت مدیرۀ سازمان، یک نفر متخصص حسابداری، حسابرسی یا مالی آشنا به صنعت به انتخاب هیئت مدیرۀ فرابورس، مدیرعامل فرابورس، یا یکی از مدیران فرابورس به نمایندگی وی به عنوان دبیر هیئت پذیرش و بدون حق رأی. تبصرۀ (1) رییس هیئت مدیرۀ سازمان یا نمایندۀ وی، رییس هیئت پذیرش خواهد بود. تبصرۀ (2) مدت عضویت اشخاص بندهای 3 تا 5 این ماده در هر دوره 2 سال میباشد. انتخاب این اشخاص تا حداکثر 3 دورۀ متوالی بلامانع است. تبصرۀ (3) اشخاص موضوع بندهای 4 و 5 این ماده، پیش از پایان دورۀ تصدی به تشخیص مقام انتخاب کننده و شخص موضوع بند 3 این ماده پیش از پایان دورۀ تصدی، بنا به تشخیص مقام پیشنهاد کننده یا سازمان، با رعایت تشریفات مقرر در بند 3 این ماده قابل تغییر خواهند بود. تبصرۀ (4) دبیر هیئت پذیرش میتواند در صورت لزوم از سایر کارشناسان و همچنین نمایندگان متقاضیان برای حضور در جلسات خود دعوت کند. این اشخاص در جلسات مزبور حق رأی نخواهند داشت.
مادۀ (3) جلسات هیئت پذیرش با حضور حداقل سه عضو، که رییس سازمان یا نمایندۀ وی یکی از آنهاست رسمیت مییابد. تصمیمات هیئت با رأی موافق حداقل سه عضو که یکی از آنها باید رییس سازمان یا نمایندۀ وی باشد، معتبر خواهد بود.