ماده 6 - کسانی می توانند متصدی آزمایشگاه تشخیص طبی برای یک یا چند رشته گردند که دکتر در پزشکی یا داروسازی یا دامپزشکی و یا علوم شیمی و یا " بیولوژی" بوده به علاوه دارای گواهینامه دوره تکمیلی آزمایشگاهی از دانشکده های پزشکی یا گواهینامه رسمی تخصصی در امور آزمایشگاهی از کشورهای خارجه که به تصدیق مراجع صلاحیتدار رسیده باشد. تبصره 1 - کسانی که تا تاریخ تصویب این قانون طبق مدارک مسلم مدت پنج سال دارای آزمایشگاه تشخیص طبی بوده و یا مدت پنج سال ریاست یکی از آزمایشگاه های دولتی را داشته باشند که وزارت بهداری برای آن منظور کافی بداند به شرط داشتن یکی از دانشنامه های مذکور در ماده فوق بدون ارائه گواهینامه تخصصی می توانند درخواست پروانه تأسیس آزمایشگاه تشخیص طبی بنمایند و وزارت بهداری طبق مقررات پروانه به نام آنها صادر خواهد کرد. تبصره 2 - وزارت بهداری می تواند استثنائاً برای مدت هشت سال از تاریخ تصویب این قانون کسانی را که علاوه بر داشتن دانشنامه دکترای در رشته مذکور در این ماده که دارای گواهینامه کارآموزی از یکی از آزمایشگاه های رسمی وزارت بهداری و یا دانشکده پزشکی تهران باشند مشروط بر این که دوره کارآموزی مزبور از یک سال کمتر نباشد پس از آزمایشی که به موجب آیین نامه مخصوص از آنها به عمل خواهد آمد طبق قانون استخدام پزشکان فقط برای تصدی امور آزمایشگاهی مؤسسات وزارت بهداری به کار بگمارد.

ماده 7 - دارندگان آزمایشگاه نمی توانند غیر از رشته ای که پروانه برای آن صادر گردیده به انجام آزمایشهای دیگری مبادرت ورزند مگر این که برای رشته های دیگر نیز تحصیل پروانه نموده باشند به هر حال یک نفر نمی تواند مسئولیت بیش از یک آزمایشگاه را عهده دار باشد.

ماده 8 - دارندگان آزمایشگاه ها نمی توانند اقدام به خرید و فروش خون نموده و یا محصولاتی که عناصر اصلی آن از میکرب یا سرم یا خون است ساخته و به فروش رسانند مگر با اجازه مخصوص وزارت بهداری.

ماده 9 - متخلفین از مواد 6 - 7 - 8 برای بار اول به پنج هزار تا پنجاه هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد و برای دفعه دوم علاوه بر پرداخت جریمه نقدی مؤسسه مربوطه نیز تعطیل خواهد شد.