‌ماده 1 - اجازه داده می‌شود به دارندگان مدرک دکتری در رشته‌های گروه پزشکی (‌پزشکی، دندانپزشکی، دامپزشکی، داروسازی، علوم‌آزمایشگاهی) و پیراپزشکی و بهداشتی که به طور رسمی برابر مقررات مربوط در وزارتخانه‌ها، مؤسسات دولتی، شرکت‌های دولتی و شرکت‌ها و‌سازمان‌هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است و نهادهای انقلاب اسلامی شاغل می‌باشند و مستقلاً توان اشتغال در خارج از محیط اداری را‌دارند در صورتی که به طور تمام وقت در رسته‌های بهداشتی، درمانی، کشاورزی و یا محیط زیست در خدمت بوده و به کار انتفاعی تخصصی (‌اعم از‌مطب، داروخانه و آزمایشگاه و غیره) اشتغال نداشته باشند و 60 ساعت در ماه در غیر ساعات اداری مشغول خدمت باشند (‌در قبال انجام وظایف و‌مأموریتهای محوله در غیر ساعات اداری) با تشخیص بالاترین مقام اجرایی دستگاه مبلغی حداکثر معادل حقوق و فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل‌دریافتی، به عنوان حق محرومیت از مطب پرداخت شود. ‌تبصره 1 - مشمولین این ماده منحصراً در صورتی که بیش از 60 ساعت در خارج از ساعات اداری به انجام وظایف محوله مشغول شوند، معادل‌کار اضافی مازاد بر 60 ساعت مذکور، طبق مقررات مربوط از فوق‌العاده اضافه کار ساعتی استفاده خواهند نمود. ‌تبصره 2 - شاغلین مشاغل مذکور در این ماده مشمول قانون معافیت از مالیات وجوهی که تحت هر عنوان به استثنای حقوق و فوق‌العاده شغل به‌پزشکان، دندانپزشکان دکترهای داروساز و دامپزشکان پرداخت می‌شود، مصوب 1362.8.22 مجلس شورای اسلامی نیز می‌باشند.

‌ماده 2 - دانشگاه‌ها و دانشکده‌های علوم پزشکی مجازند که از خدمت تمام وقت (‌شبانه روزی کامل) اعضاء هیأت علمی دانشکده‌های پزشکی،‌دندانپزشکی، بهداشت، داروسازی و شاغلین رشته‌های پیراپزشکی استفاده کنند و در ازاء آن، مبالغی به عنوان حق محرومیت از مطب، داروخانه،‌آزمایشگاه یا انواع دیگر درآمدهای خارج از دانشگاهی بپردازند. وجوهی که تحت این عنوان پرداخت می‌گردد. برای اعضاء هیأت علمی ماهانه بین‌شصت هزار تا دویست هزار ریال و برای پرستاران و سایر شاغلین رشته‌های پیراپزشکی ماهانه بین پانزده هزار ریال تا پنجاه هزار ریال خواهد بود. ‌تبصره 1 - ضوابط پرداخت‌ها و نحوه انجام خدمت تمام وقت (‌شبانه روزی کامل) موضوع این ماده طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که ظرف سه ماه‌توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید. ‌تبصره 2 - مشمولین این ماده مجاز نمی‌باشند در خارج از دانشگاه‌ها و دانشکده‌های علوم پزشکی، خدمات پزشکی و پیراپزشکی تخصصی خود‌را ارائه نمایند.

‌ماده 3 - استفاده توأم هر یک از مشمولین این قانون از حق محرومیت از مطب موضوع مواد 1 و2 این قانون ممنوع می‌باشد

‌ماده 4 - از تاریخ اجرای این قانون، قانون اجازه پرداخت حق محرومیت از مطب به دامپزشکان وزارت کشاورزی مصوب 1363.8.29 و لایحه‌قانونی راجع به استفاده از خدمات تمام وقت استادان دانشکده‌های پزشکی و دندانپزشکی و شاغلان رشته‌های وابسته مصوب 1359.4.25شورای‌انقلاب اسلامی ایران و سایر قوانین و مقررات مربوط به پرداخت حق محرومیت از مطب ملغی است.