‌ماده واحده - به منظور گسترش و پیشرفت خدمات درمانی و بهداشتی دهان و دندان در مناطق محروم و روستاها وزارت بهداری تربیت‌بهداشت‌کاران مربوط را عهده‌دار و پس از تعلیم به نقاط مذکور اعزام می‌دارد. ‌تبصره 1 - حداقل مدارک تحصیلی لازم برای داوطلبین دیپلم متوسطه می‌باشد. ‌تبصره 2 - برای نقاط محروم هر استان متناسب با جمعیت و وسعت جغرافیایی و درجه محرومیت سهمیه‌ای تعیین می‌شود. ‌تبصره 3 - داوطلبین از بین واجدین شرایط محلی با در نظر گرفتن سهمیه استانی بعد از گذرانیدن امتحان انتخاب خواهند شد و پس از استخدام در‌حوزه خود مشغول خدمت می‌شوند. ‌تبصره 4 - ضوابط آموزشی مشترکاً توسط وزارتخانه‌های بهداری و آموزش عالی تهیه و مدرک تحصیلی افراد مذکور فوق دیپلم فنی خواهد بود. ‌تبصره 5 - پنج سال اولیه بعد از فراغت از تحصیل افراد مذکور منحصراً در اختیار وزارت بهداری بوده و وزارتخانه مزبور مکلف به استخدام‌مشارالیهم در نقاط محروم و کمتر از ده هزار نفر به تفصیل آیین‌نامه خواهد بود. ‌تبصره 6 - آن گونه افراد به هیچ عنوان حق اشتغال به طور آزاد در امور دندانپزشکی و حرف وابسته را ندارند. ‌تبصره 7 - وزارت بهداری مکلف است ظرف مدت 3 ماه از تاریخ تصویب این ماده واحده آیین‌نامه‌های لازم را تهیه و به مورد اجراء گذارد. ‌تبصره 8 - پس از مدت 6 سال کار در روستاهای تعیین شده این افراد با شرکت در امتحان مخصوصی می‌توانند به تحصیلات خود تا اخذ درجه‌دکترای دندانپزشکی ادامه دهند. ‌تبصره 9 - دولت مکلف است هزینه لازم جهت اجراء این طرح را از محل اعتبارات آموزشی وزارت بهداری که در بودجه سال 1360 پیش‌بینی‌خواهد نمود تأمین نماید.