ماده دوم - خدمت پزشک یکمی دارای نه پایه و خدمت پزشک دومی و پزشکیاری دارای 6 پایه است مدت خدمت در هر یک از پایه های نه گانه پزشک یکمی برای ترفیع به مقام بالاتر از پایه یکم تا پنجم دو سال و از ششم به بالا سه سال خواهد بود و مدت خدمت در هر یک از پایه های شش گانه پزشک دومی و پزشکیاری سه سال خواهد بود و بدون طی پایه مادون به پایه مافوق نمی توان ارتقا یافت و ارتقا به پایه بالاتر منوط به لیاقت و حسن خدمت طبق آیین نامه مخصوصی خواهد بود که وزارت کشور تهیه و به تصویب وزیران خواهد رسید. تبصره 1 - مشمولین این قانون که به نقاط بد آب و هوا مامور می شوند در صورتی که اقامتگاه دائمی آنها در آن نقطه نباشد علاوه بر فوق العاده هایی که به آن ها تعلق می گیرد دوازده ماه خدمت آنها هنگام ترفیع هیجده ماه محسوب خواهد شد. تبصره 2 - پزشکانی که بعد از گرفتن دانشنامه دکترا تحصیلات تخصصی نموده اند در صورتی که برای آن فنون تخصصی استخدام شوند در رتبه های یک - دو سه پزشکی یک سال و از رتبه چهارم به بالا مطابق همین قانون باید دوره خدمت را طی نمایند طرز تشخیص تخصص به موجب آیین نامه مخصوصی است که به تصویب شورای عالی فرهنگ می رسد.

ماده سوم - میزان حقوق پایه اول پزشک یکم 920 ریال در سال جاری خواهد بود و مقرری پایه های دیگر به انضمام پایه ششم معادل است با مقرری پایه مادون به علاوه ربع بلاکسر آن پایه و از پایه هفتم به بالا معادل با پایه مادون به اضافه سدس بلاکسر آن پایه می باشد و میزان حقوق پایه اول پزشک دوم 520 ریال در سال جاری خواهد بود و مقرری پایه های دیگر معادل است با مقرری پایه مادون به اضافه ربع بلاکسر آن پایه و میزان مقرری پایه اول پزشکیاری 320 ریال در سال جاری خواهد بود و مقرری پایه های دیگر معادل است با مقرری پایه های مادون به علاوه ثلث بلاکسر آن پایه و میزان حقوق پایه های اول پزشک یکمی و پزشک دومی و پزشکیاری در سالهای بعد ضمن قانون بودجه تعیین خواهد شد. تبصره 1 - بهداری کل مجاز است در صورتی که احتیاج به پزشک یا صاحبان سایر فنون طبی داشته باشد به پزشکان یا متصدیان سایر فنون طبی که رتبه کمتری دارند از رتبه های بالاتر کفالت داده و حق الکفاله بدهند. تبصره 2 - بهداری کل می تواند به پزشکانی که از اقامتگاه خود به خارج فرستاده می شوند مادامی که در آن محل باقی هستند برای پایه های یک و دو یک ثلث - برای پایه های سه و چهار و پنج یک ربع و برای بقیه یک خمس از حقوق آنان را به عنوان مدد معاش درباره آنها منظور دارد.

ماده چهارم - پس از تصویب این قانون پزشکانی که می خواهند به هر اسم و رسم تازه وارد یکی از خدمات دولت شوند باید اقلا مدت دو سال در کشور ایران خارج از مرکز مشاغل طبی انجام دهند.

ماده پنجم - ساعتهای خدمت پزشکان اداری مشمول این قانون و طرز جرائم غیبت آنها تابع مقررات راجع به سایر خدمتگزاران کشوری خواهد بود ولی ساعتهای خدمت پزشکانی که متصدی کارهای فنی می شوند طبق آیین نامه مخصوصی خواهد بود که اداره کل بهداری با نظر وزارت کشور تهیه خواهد نمود.

ماده ششم - پس از تصویب این قانون برای هر یک از پزشکانی که مشغول خدمت بوده و هستند اعم از رسمی و قراردادی و مشمولین سایر قوانین استخدامی و قانون اعزام محصلین به خارجه ممکن است پایه پزشکی تعیین شود. برای تعیین پایه اشخاص مزبور نصف مدت خدمت آنها با رعایت ماده دوم این قانون ماخذ قرار داده می شود ولکن تمام مدت خدمت آنها جزو مدت دوره خدمت محسوب می گردد. پزشکانی که حقوق آنها کمتر از پایه پزشکی است که بدین ترتیب برای آنها معین شده است در هر موقع که اعتبار موجود باشد حقوق پایه آنها ترمیم می شود.