‌ماده 1 - به وزارت بهداری اجازه داده می‌شود وجوهی به عنوان انجام خدمات قرنطینه‌ای به شرح زیر دریافت دارد: ‌الف - از تمام کشتیها اعم از ایرانی یا خارجی (‌باری، مسافری و نفت کش) که از بنادر خارجی به آبهای جمهوری اسلامی ایران وارد و در لنگرگاهها‌و بنادر ایران توقف می‌نمایند از هر کشتی برای هر سفر دریایی فقط یک‌بار در اولین بندر ایرانی وجوهی بر حسب ظرفیت غیر خالص کشتیها طبق‌جداولی که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد دریافت نماید. ب - علاوه بر وجوه فوق برای اقدامات بهداشتی به منظور دفع جوندگان و صدور گواهینامه بین‌المللی برای کشتی‌هایی که فاقد گواهینامه‌بین‌المللی معتبر باشند بر حسب ظرفیت خالص ثبت شده کشتی‌ها وجوهی طبق جداولی که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد دریافت نماید. ‌تبصره - وجوه دریافتی از کشتی‌های خارجی با ارز بین‌المللی خواهد بود

ماده 2 - در مورد وسائط نقلیه که حامل مسافر از نقاط آلوده به بیماریهای قرنطینه‌ای می‌باشند و از طریق مرزهای دریایی، هوایی زمینی وارد‌می‌شوند، در صورتی که به تشخیص وزارت بهداری لازم باشد، مسافر و سرنشینان آن وسیله در قرنطینه نگهداری شود از صاحبان آن وسائط نقلیه یا‌نمایندگان آنان مبلغی برابر با تعرفه درمانی وزارت بهداری (‌تخت روز) اخذ می‌شود.

ماده 3 - وجوهی که به موجب این قانون دریافت می‌شود و همچنین وجوهی که بر طبق قوانین دیگر برای هزینه‌های بهداشت و قرنطینه بنادر‌وصول می‌گردد به حساب خزانه‌داری کل واریز خواهد شد و معادل مبلغی که در سال قبل به حساب خزانه‌داری کل واریز شده است در بودجه سال بعد‌منظور و در اختیار وزارت بهداری قرار می‌گیرد تا برای توسعه برنامه بهداشتی روستاهای محروم و احیاء توسعه پست‌های قرنطینه‌ای مصرف گردد.

‌ماده 4 - کشتیها و شناورهای متعلق به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و سازمان بنادر و کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران از پرداخت کلیه‌وجوه مندرج در این قانون معاف می‌باشند.