در این سند، اصطلاحات به کاررفته به شرح ذیل تعریف می شوند:‏ ‏1ـ نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی: نهادی است اجتماعی و فرهنگی و سازمان یافته ‏که، به عنوان مهم ترین عامل انتقال، بسط و اعتلاء فرهنگ در جامعه اسلامی ایران، ‏مسئولیت آماده سازی دانش آموزان جهت تحقق مرتبه ای از حیات طیبه در همه ابعاد را ‏بر عهده دارد که تحصیل آن مرتبه برای عموم افراد جامعه لازم یا شایسته باشد. دستیابی ‏به این مرتبه از آمادگی جهت تکوین و تعالی پیوسته هویت دانش آموزان (با تأکید بر وجوه ‏مشترک انسانی، اسلامی و ایرانی) ضمن ملاحظه ویژگی های فردی و غیرمشترک و نیز در ‏راستای شکل گیری و اعتلای مداوم جامعه اسلامی مستلزم آن است که تربیت یافتگان این ‏نظام شایستگی های لازم جهت درک و اصلاح مداوم موقعیت خود و دیگران را براساس ‏نظام معیار اسلامی کسب نمایند.‏ ‏2ـ تعلیم و تربیت عبارت است از: فرایندی تعالی جویانه، تعاملی، تدریجی، یکپارچه و ‏مبتنی بر نظام معیار اسلامی که به منظور هدایت افراد جامعه به سوی آمادگی برای تحقق ‏آگاهانه و اختیاری مراتب حیات طیبه در همه ابعاد، زمینه های مناسب تکوین و تعالی ‏پیوسته هویت ایشان را در راستای شکل گیری و پیشرفت جامعه اسلامی فراهم می آورد.‏ ‏3ـ ساحت های تعلیم و تربیت: ساحت های مندرج در فلسفه تعلیم و تربیت در ‏جمهوری اسلامی ایران می باشد.‏ ‏4ـ نظام معیار اسلامی: مبانی و ارزش های مبتنی بر دین اسلام ناب محمدی یا ‏سازگار با آن، مشتمل برسلسله مراتبی از ارزش هاست که ناظر به همه ی ابعاد زندگی ‏انسان است، زیرا دین اسلام به همه ی عرصه های امور اجتماعی و فردی، دنیوی و اخروی، ‏مادی و معنوی زندگی بشر پرداخته است (نفی سکولاریسم) هر چند نسبت به پاره ای از ‏این عرصه ها، به عرضه کلیات اکتفا و نسبت به بخشی دیگر، جزئیات را نیز ذکر کرده است. ‏ ‏5 ـ شایستگی های پایه: مجموعه ای ترکیبی از صفات و توانمندی های فردی و ‏جمعی ناظر به همه ی جنبه های هویت (عقلانی، عاطفی، ارادی و عملی) و نیز تمام ‏مؤلفه های جامعه بر اساس نظام معیار اسلامی است ،که متربیان برای دست یابی به مراتب ‏حیات طیبه جهت درک موقعیت خود و دیگران و عمل فردی و جمعی برای بهبود ‏مستمر آن، باید این گونه صفات و توانمندی ها را «کسب» کنند.‏ ‏6 ـ هویت: برآیند مجموعهای از بینشها، باورها، گرایش‎‎ها، اعمال و صفات آدمی است. ‏از اینرو، نه تنها امری ثابت و از پیش تعیین شده نیست، بلکه حاصل تلاش و توفیق ‏شخص و تا حدودی متأثر از شرایط اجتماعی است. انسان، موجودی است که می تواند با ‏تکیه بر فطرت و استعدادهای طبیعی خود و با استفاده از نیروی عقل و اختیار و اراده‏ی خویش، ‏به معرفت دست یابد. معرفت ایجاد شده می‎‎تواند زمینه ی میل و گرایش را در او فراهم سازد. ‏بینش و گرایش درونی، زمینه باور (ایمان) و تکوین اراده (تصمیم معطوف به عمل) را در وی ‏فراهم می آورد و با عمل و تکرار آن، به تدریج هویتش شکل می گیرد. همین امور نیز، ‏در هر گونه تحول هویت پس از تکوین اولیه ی آن نقش آفرین است.‏ ‏7ـ معلم و مربی: (مترادف هم بکار رفته است) به فردی اطلاق می شود که رسالت ‏خطیر تربیت دانش آموزان را در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی بر عهده دارد.‏ ‏8 ـ جامعه اسلامی در نگرش اسلامی: اجتماعی است که بر روی نمودن به خدا در ‏حالت تسلیم و رضا استوار می شود نه بر روابط نژادی، خویشاوندی یا قبیله ای و یا روابط ‏انتفاعی و ستمگرانه یا روابط قراردادی که رویکرد استخدامی داشته و متکی بر منفعت های ‏یک طرف یا دو طرف قرارداد می باشند. در جامعه اسلامی که مظهر تحقق بعد اجتماعی ‏حیات طیبه به شمار می آید، پیوندها خشونت آمیز (ناشی از ترس و تهدید و ارعاب) یا ‏انتفاعی (ناشی از سودگرایی و استثمار یا استخدام دیگران) نیست بلکه ارتباط میان ‏اعضای جامعه به ارزش های انسانی و اخلاقی، معرفت، محبت و اطاعت از خدا ( پیروی ‏آگاهانه و اختیاری از نظام معیار دینی) معطوف است. در چنین جامعه ای روابط ظالمانه و ‏تعصبات نژادپرستانه طرد می شود و برتوحید به عنوان اساس تکوین و گسترش روابط ‏اجتماعی تأکید می گردد.‏ ‏9ـ سن تعلیم و تربیت رسمی 5 سالگی است اما سن افراد لازم التعلیم (لازم التربیه) ‏طبق قانون مشخص می شود.‏ ‏10ـ وضع مطلوب زندگی بشر در همهی ابعاد و مراتب، براساس نظام معیار اسلامی ‏‏(مبانی و ارزشهای مقبول دین الهی) است که تحقق آن باعث دستیابی به غایت ‏زندگی یعنی قربالی الله خواهد شد. اینگونه زندگانی مستلزم ارتباط آگاهانه و اختیاری با ‏حقیقت هستی و تشدید رابطه‎‎ی با او در همه شئون فردی و اجتماعی زندگی است که ‏باید بر اساس انتخاب و التزام آگاهانه و آزادانهی نظام معیارِ مناسب با دینِ اسلام باشد. ‏بنابراین، یکی از مشخصات اصلی حیات طیبه، تکیه بر ارزش غایی زندگی ـ قرب الی الله ـ ‏و نظام معیار متناسب با آن یعنی مبانی و ارزشهای مقبولِ دینِ اسلام است. زیرا با توجه ‏به لزوم پذیرش ربوبیت خداوند متعال، به عنوان یگانه رب حقیقی جهان و انسان، این ‏نظام معیار، جهت اساسی نحوهی تحقق حیات طیبه را در همه مراتب و ابعاد آن ‏مشخص می نماید. لذا، انتخاب و التزام آگاهانه و آزادانهی نظام معیار ربوبی و انطباق ‏همهی ابعاد زندگی با این نظام (تقوا)، وجه تمایز اساسی حیات طیبه از زندگی ‏غیردینی (= سکولار) رایج محسوب میشود که نقطه اوج و حقیقت آن در جامعه جهانی ‏مهدوی محقق می گردد.‏ ‏11ـ چشم انداز: وضع مطلوب دست یافتنی است که با الهام از وضعیت آرمانی ‏انعکاس یافته در رهنامه تعلیم و تربیت رسمی عمومی و تحت تأثیر چالش ها ترسیم شده است. ‏استنادات این چشم انداز مؤید فرایندی است که به این تصویر از وضع مطلوب دست یافتنی ‏معنا می بخشد. بنا بر نظام نامه تدوین سند جامع تحول و نوسازی نظام آموزشی (مصوب ‏جلسه 64 مورخ 1/4/1389 شورای تخصصی تحول و نوسازی نظام آموزشی کشور) ‏چشم انداز اینگونه تعریف می شود: ‏ چشم انداز نظام آموزشی اعلامیه جهت گیری نظام آموزشی و بیانگر هویت و آرمان ‏آن است که تصویری از مقاصد آینده نظام آموزشی کشور در افق 1404را ترسیم می کند. ‏این چشم انداز بر اساس اسناد بالادستی: قانون اساسی، سیاست های کلی نظام، سند ‏چشم انداز بیست ساله و فلسفه تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی ایران، در افق 1404 ‏ترسیم می شود.‏ ‏12ـ نظام دوری: عبارت است از همراهی معلم با دانش آموزان در چند پایه تحصیلی.‏