ماده 1: در کلیه معادنی که دارای حداقل 25 نفر کارگر هستند باید یک نفر به عنوان مسئول ایمنی و یک نفر به عنوان مسئول بهداشت حرفه ای به استناد آیین نامه کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار مصوب شورای عالی حفاظت فنی تعیین گردد. این مسئولیت در معادنکمتر از 25 نفر می تواند به مسئول فنی محول شود.

ماده 2: مسئول ایمنی هر معدن به عنوان ناظر و کنترل کننده عملیات و انطباق دادن معدن با بندهای مندرج در این آیین نامه و دیگرآیین نامه های مصوب شورای عالی حفاظت فنی می باشد و با حضور و بازرسی از معدن، توصیه ها و پیشنهادهای خود را جهت پیشگیری و رفع خطر تذکر داده و در صورت حساسیت موضوع آن را کتباً به مسئولین معدن گزارش می نماید و در صورت تشخیص خطر حتمی برابر مقررات این آیین نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عملیات در محل خطر اقدام نماید.

ماده 3: کلیه معادن و کارگاه های آن، اعم از معادن سطحی و زیرزمینی باید قبل از شروع هر نوبت کاری توسط مسئول ایمنی یا نمایندگان وی براساس فرم های چک لیست ایمنی، بازرسی شوند. تبصره: فرم های چک لیست ها باید سالانه بازنگری شوند و مجدداً به تأیید مسئول فنی رسانده شوند.

ماده4: وزارت صنعت، معدن و تجارت باید رونوشت پروانه های اکتشاف و بهره برداری را به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ارسال نماید و دارنده پروانه اکتشاف یا بهره برداری مکلف است تاریخ شروع عملیات را به اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مربوطه اطلاع دهد.

ماده5: معادن دارای پروانه بهره برداری باید بطور مستمر ارزیابی ریسک شوند. تبصره: دستورالعمل اجرایی این ماده بطور مشترک توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت صنعت، معدن و تجارت تدوین می شود.

ماده6: کارفرما باید مدارک ذیل را در محل معدن آماده داشته باشد: الف) نقشه به روز بهره برداری شامل راه های دسترسی: به مقیاس حداقل برای معادن سطحی و برای معادن زیرزمینی ب) دفتر ویژه ایمنی حاوی: ثبت اقدامات اصلاحی بعمل آمده در راستای اجرای ابلاغیه های بازرسان کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و کلیه اقدامات ایمنی و بهداشت کار که توسط مسئول ایمنی انجام می شود. ج) دفتر ثبت حوادث ناشی از کار، موضوع تبصره 1 ذیل ماده95 قانون کار جمهوری اسلامی ایران.

ماده 7: همه تجهیزات و ماشین آلاتی که در معادن استفاده می شوند در صورتی که جزء کالاهای مشمول استاندارد اجباری باشند باید دارای استاندارد ملی ایران یا یکی از استانداردهای مورد تأیید سازمان ملی استاندارد باشند. تبصره: کلیه دستورالعمل ها و نکات احتیاطی و ایمنی که از طرف سازندگان و تولیدکنندگان لوازم، کالاها، تجهیزات و ماشین آلات معدنی ارائه می گردد لازم الاجرا است.

ماده8: کارفرما موظف است دستورالعمل های ایمنی متناسب با نوع کار کارگران را به آنها آموزش دهد.

ماده9: ورود کلیه افراد غیرشاغل به معدن منوط به کسب اجازه کتبی از سرپرست معدن یا جانشین وی می باشد.

ماده10: تمام اشخاصی که وارد معدن می شوند باید آموزش های ایمنی لازم را توسط مراجع ذیصلاح در ارتباط با نوع کار محوله و ایمنیعمومی معدن دیده باشند.

ماده11: تمام شاغلین در معادن زیرزمینی و کارگرانی که با تغییر شغل از قسمتی به قسمت دیگر معدن منتقل می شوند باید با راه های خروجی و اضطراری معدن آشنا شده و آگاهی کامل پیدا کنند.

ماده12: هر گونه ورود به کارگاه ها و معادن زیرزمینی متروکه منوط به کسب نظر مسئول ایمنی معدن و تأیید سرپرست معدن بوده و باید با رعایت مقررات این آیین نامه انجام گیرد.

ماده 13: با تمهیداتی که از طرف سرپرست معدن انجام می گیرد باید همواره تعداد و اسامی افرادی که در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زیر زمین هستند، مشخص باشد و تا زمانی که کارگران در زیر زمین مشغول کار هستند حداقل یک نفر از مسئولین ایمنی باید در معدن حضور داشته باشد.

ماده14: مناطق حادثه ساز در معدن باید با تابلو و علائم هشدار دهنده مناسب از محل های مجاور مجزا شده و هر گونه ورود به این مناطق منوط به کسب مجوز از مسئول ایمنی است.

ماده15: استعمال دخانیات و روشن کردن آتش در حفاری های زیرزمینی ممنوع است.

ماده16: ورود افراد همراه با سیگار، کبریت، فندک یا هر نوع وسایل و لوازم آتش‎زا به معادن زغال سنگ، حفریات گازدار و سایر معادنی که خطر آتش‎سوزی یا انفجار داشته ‎باشد ممنوع است. تبصره: همراه داشتن دوربین عکاسی یا فیلمبرداری، تلفن همراه، ساعت و هر نوع وسیله باطری دار که حفاظت شده نیستند نیز در این گونه معادن ممنوع است. کلیه افراد قبل از ورود به معدن برای اطمینان از همراه نداشتن وسایل خطرناک باید بازرسی بدنی شوند.

ماده17: روشن کردن آتش در سطح زمین تا شعاع 20 متری از دهانه دویل ها، چاه ها و ورودی معادن زیرزمینی که احتمال خطر آتش سوزی و انفجار وجود دارد ممنوع می باشد.

ماده18: شناسایی منابع آب های زیرزمینی به منظور طراحی معدن برای پیش بینی یا ارزیابی آب های هجومی به داخل عملیات معدنی و اتخاذ روشی مناسب جهت آبکشی و انتقال آب به خارج از محوطه معدن ضروری است.

ماده19: کپسول خود نجات در معادن زغال سنگ زیرزمینی از تجهیزات الزامی حفاظت فردی است و تمام افرادی که وارد معدن می شوند باید در تمام مدت آن را به همراه داشته باشند و جز در موارد استفاده آن را از کمربند خود باز نکنند. تبصره: آموزش کار با کپسول های خود نجات در معادن زغال سنگ برای تمام افرادی که وارد معدن می شوند الزامی است.

ماده20: پوشیدن جلیقه شبرنگ دار در معادن زیرزمینی در همه نوبت های کاری و در معادن سطحی در نوبت های کاری بعد از غروب آفتاب برای تمامی افراد الزامی است.