ماده155: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی باید دارای تجهیزات حفاظتی در برابر عبور جریان اضافه باشند.

ماده156: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی در معادن زیرزمینی زغال سنگ باید فقط در مسیر هوای تازه شبکه تهویه نصب شوند.

ماده157: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی و سیم های لخت مخابراتی در موارد عبور از میان درهای تهویه یا در محل تقاطع با دیگر سیم ها یا کابل های حاوی برق باید به شکل مناسبی عایق بندی شوند.

ماده158: سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی با کمتر از 2 متر ارتفاع از کف باید در موارد ذیل به شکل مؤثر حفاظ گذاری شوند: الف) در همه نقاطی که ممکن است محل کار واقع شده یا کارگران به طور منظم از زیر سیم های برق عبور نمایند. ب) در هر دو طرف درهای تهویه. ج) در ایستگاه هایی که افراد از قطارهای ویژه حمل نفرات پیاده یا سوار می شوند. د) حفاظ گذاری موقت در مناطقی که افراد در نزدیکی لوکوموتیو الکتریکی یا سیم های تغذیه لوکوموتیو الکتریکی کار می کنند.

ماده159: علائم نوری واضح در مناطق تعویض خط، تقاطع ها و مسیرها در زمان برق دار بودن سیم لوکوموتیو الکتریکی باید مشهود باشد.

ماده160: جریان برق لوکوموتیوهای الکتریکی قطارهای نفربری در زمان سوار و پیاده شدن اشخاص باید قطع باشد و یک علامت نوری ویژه نشان دهد که سیم برق تغذیه لوکوموتیو الکتریکی بی¬برق است.

ماده161: سیم یا سیم های تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید به طریقی نصب شوند که احتمال قطع شدن، برق گرفتگی یا بروز حریق وجود نداشته باشد.

ماده162: سیم یا سیم های تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید در ارتفاع حداقل 5/2 متر از کف نصب شوند در غیر این صورت، جریان برق در هنگام عبور و مرور اشخاص باید قطع شود.

ماده163: اطاقک راننده در لوکوموتیوهای الکتریکی که از سیم لخت برق می گیرد باید مسقف بوده و تجهیزات انتقال جریان باید به طور کامل عایق بندی شده باشد تا احتمال برق گرفتگی راننده وجود نداشته باشد.

ماده164: تمام قسمت های لوکوموتیو که جریان برق از آن عبور می کند باید به وسیله پوشش مناسبی عایق شوند.

ماده165: جریان برق باید قبل از انجام هرگونه تعمیر در شبکه انتقال برق به لوکوموتیو یا تعمیر قسمت های الکتریکی یا مکانیکی لوکوموتیو قطع شود. و) باربری با لوکوموتیوهای دیزلی و سایر وسایل نقلیه دیزلی در معادن زیرزمینی

ماده166: میزان منوکسیدکربن در گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی باید کمتر از 05/0 درصد باشد.

ماده167: استفاده از لوکوموتیو دیزلی در تونل های پیشروی که تهویه آنها با بادبزن های موضعی انجام می گیرد به شرطی مجاز است که مقدار گاز زغال در جریان هوای خروجی از تونل کمتر از 5/0 درصد باشد.

ماده168: دمای گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی نباید بیشتر از 70 درجه سانتیگراد باشد و هیچ شعله و جرقه ای نباید از وسیله نقلیه خارج شود.

ماده169: توقفگاه، محل سوختگیری و تعویض روغن لوکوموتیوهای دیزلی باید دارای ویژگی های ذیل باشد: الف) با جریان کافی هوا تهویه شود. ب) از مواد غیر قابل اشتعال ساخته شده باشد. ج) کف محل باید از لایه ای از بتن با سطح غیرمتخلخل، با شیب مناسب و کانال هایی برای انتقال سیال ریخته شده پوشیده شود. د) دارای وسایل مناسب و کافی برای اطفاء حریق باشد.

ماده170: سوختگیری یا تعویض روغن وسایل نقلیه دیزلی فقط باید در ایستگاه های ویژه انجام شود.

ماده171: الیاف تنظیف مواد روغنی برای پیشگیری از حریق باید در ظروف غیرقابل اشتعال جمع آوری شده و در اسرع وقت به سطح زمین منتقل شوند.

ماده172: مقدار روغن انبار شده و مواد سریع الاشتعال در داخل معادن زیرزمینی نباید بیش از میزان مصرف برای 24 ساعت آینده باشد و مخازن تخلیه شده روغن باید در اسرع وقت به بیرون از معدن برده شوند.

ز) باربری در مسیر شیب دار با وینچ ماده173: عبور و مرور افراد در زمان باربری با وینچ از مسیر شیب دار وینچ ممنوع است.

ماده174: سرعت باربری با وینچ نباید از 5 متر بر ثانیه بیشتر باشد.

ماده175: زنجیرهای اتصال واگن ها به استثنای واگن اول باید مقاومتی معادل حداقل 6 برابر وزن واگن پر را دارا باشند. میزان مقاومت زنجیر اتصال واگن اول باید حداقل 10 برابر وزن واگن پر باشد.

ماده176: بازدید از سیم بکسل وینچ باید هر ماه توسط مسئول ایمنی با اندازه گیری قطر سیم بکسل در محل های فرسوده انجام شود و در صورت تخریب حداکثر 5 درصد از بافت سیم بکسل باید نسبت به تعویض آن اقدام نمود.

ماده177: حداقل 3 دور اضافه از سیم بکسل باید روی قرقره وینچ باقی بماند.

ماده178: ورودی محل تخلیه واگن ها باید برای پیشگیری از ورود واگن های دیگر و خطر برخورد، توسط مانع ایمنی مناسب مسدود شود.

ماده179: قرقره وینچ باید دارای ترمزی باشد که در حال توقف بسته بماند.

ماده 180: واگن هایی که توسط وینچ بالا کشیده می شوند باید مجهز به چنگک هایی باشند تا با گیر کردن به تراورس ها در مواقع اضطراری به عنوان ترمز عمل نموده و واگن را متوقف کنند.

ماده181: در صورت خروج واگن از خط باید پس از حصول اطمینان از قفل بودن قرقره وینچ، واگن از بالا کشیده و دوباره روی خط قرار گیرد. شروع مجدد به کار مشروط به اطمینان از عدم قرار گرفتن کارگران در منطقه خطر می باشد.

ماده182: پذیرگاه بالایی راه مورب باید دارای نرده مناسبی باشد تا از حرکت ناخواسته واگن ها به مسیر شیب دار جلوگیری شود. باز کردن نرده باید بعد از حصول اطمینان از بسته شدن واگن ها به یکدیگر و سیم بکسل انجام شود.

ماده183: بین پذیرگاه ها در مسیر باربری با وینچ باید وسیله تبادل علائم موجود باشد.

ماده184: نزدیک شدن افراد متفرقه ای که در کار دستگاه ها دخالتی ندارند هنگام کار دستگاه های باربری در مسیر شیب دار به محوطه ای که در آنها واگن ها از سیستم بکسل و یا زنجیر جدا و تخلیه می گردند، ممنوع است. به این منظور باید در محل فوق الذکر تابلوی هشداردهنده نصب نمایند.

ح) باربری در چاه (بالابرها) ماده185: اگر عمق چاه به اندازه ای باشد که ارتباط مستقیم بین متصدیان پذیرگاه های مختلف چاه به وسیله صدای افراد به طور واضح برقرار نشود باید این ارتباط به وسیله هشدار دهنده صوتی یا وسایل مخابراتی برقرار گردد. تبصره: در چاه هایی که از وسایل حمل و نقل برای رفت و آمد کارگران استفاده می شود علاوه بر علائم ارتباطی زنگ دار باید ارتباط تلفنی بین متصدیان تمام پذیرگاه ها و متصدی بالابر نیز برقرار باشد.

ماده186: کلیه قسمت های انتقال دهنده نیرو، سیم بکسل ها، نگه دارنده ها و ترمزهای بالابرها باید روزانه از نظر صحت عملکرد کنترل شوند.

ماده187: بالابرهای دائم باید دارای ویژگی های ذیل باشند: الف) دارای ریل های ثابت جهت هدایت باربری در مسیر باشند. ب) سقوط اشیاء از داخل آنها ممکن نباشد. ج) بار در داخل آنها بی حرکت بماند.

ماده188: بالابرهای مخصوص حمل افراد باید دارای سرپناه و پاراشوت بوده و به علاوه دستگاه محرکة آنها مجهز به تنظیم کننده سرعت باشد. پلاک نشان دهندة ظرفیت سرنشین های این وسایل باید به طور آشکار در محل مناسبی نصب گردد.

ماده189: بالابرهای دائمی که برای حمل افراد به کاربرده می شوند باید مجهز به سیستم نشان دهنده موقعیت اطاقک بالابر در چاه بوده و با وسایل هشداردهنده صوتی نزدیک شدن آن به پذیرگاه ها اعلام گردد.

ماده190: یک فضای مناسب (چاهک) در سیستم بالابر ویژه حمل افراد در پایین ترین محل استقرار قفس در زیر فضای آخرین پذیرگاه جهت نصب سپرها (ضربه گیرها) یا دیگر وسایل مشابه به منظور کم کردن صدمات ناشی از سقوط قفس باید حفر شود.

ماده191: ماشین بالابر باید مجهز به عمق نمایی باشد که حین عبور وسیله حمل و نقل از طبقات مختلف معدن زنگ اخباری را به شکل خودکار به صدا درآورد.

ماده192: نشانگر عمق باید به نحوی نصب شود که شنیدن صدای زنگ و دیدن آن توسط اشخاصی که با بالابرکار می کنند به آسانی صورت پذیرد.

ماده193: سرعت حرکت بالابر هنگام حمل مسافر نباید از 8 متر بر ثانیه ‎تجاوز کند.

ماده194: بالابر باید دارای ترمزی باشد که در صورت لزوم بتواند کابل فولادی را در شرایطی که بالابر با حداکثر ظرفیت باربری در هر یک از جهات کار می کند، متوقف کند.

ماده195: ماشین های بالابر باید به دو دستگاه ترمز جداگانه شامل ترمز عادی و ترمز ایمنی که هر یک به طور مستقل قادر به توقف ماشین باشد، مجهز گردند.

ماده196: ترمزها باید به شکلی تنظیم شوند که در صورت قطع نیروی محرکه به شکل خودکار عمل کنند. همچنین انتقال نیروی محرکه ماشین با بکار افتادن ترمز ایمنی باید به طور خودکار قطع شود.

ماده197: بالابر باید دارای مکانیزمی باشد تا در مواقعی که قفس به بالاتر از حد نهایی تعیین شده در سر چاه برسد نیروی محرکه را قطع و سیستم ترمز را فعال کند.

ماده198: بالابرهایی که برای جابه جایی افراد استفاده می شود باید به سیستم های خودکار مهار سرعت و از کارانداز ناشی از اضافه بار مجهز باشد.

ماده199: در چاه هایی که از چرخ چاه کلاج دار استفاده می شود هر موتور باید دارای ضامن باشد که باز کردن ترمز و آزاد کردن کلاج به طور همزمان امکان نداشته باشد.

ماده200: یک نشانگر سرعت باید در محلی که به آسانی توسط اپراتور ماشین بالابر دیده شود، نصب گردد.

ماده201: جنس کابل فلزی باید مناسب با شرایط محیط کار انتخاب شود و در مقابل خوردگی و فرسایش مقاوم باشد.

ماده202: ضریب اطمینان کابل فلزی باید حداقل 6 باشد. به عبارت دیگر میزان بار مفید و بار مرده و کل وسیله باربری نباید از یک ششم مقاومت کابل تجاوز کند.

ماده203: هرگاه پس از هر آزمایش مشخص شود که تقلیل قابل ملاحظه ای در مقاومت کابل حاصل شده و یا بیش از ده درصد عنصرهای مشهود آن در طول سه گام پاره شده و یا تغییر محسوسی در شکل ظاهری کابل از نظر خوردگی، ساییدگی، تقلیل قطر، شکستگی یا باز شدن پیچش آن حاصل شده باشد، آن کابل باید تعویض گردد.

ماده204: در هر معدن که باربری از طریق چاه با وسایل بالابر انجام می گیرد، بهره بردار موظف است، دفتری برای ثبت موارد ذیل در معدن اختصاص دهد: الف) نام و نشانی کارخانه سازنده کابل فلزی و وسایل مربوطه. ب) مشخصات کابل، نوع سیم های بکار برده شده و ساختمان آن و نتیجه آزمایش های انجام شده درباره کابل نو و محاسبه مقاومت کل کابل فلزی و همچنین نتیجه آزمایش هایی که برطبق مقررات مربوطه انجام می شود. ج) تاریخ شروع استفاده از کابل و نوع باربری آن. د) وزن مرده کلیه وسایلی که کابل متحمل می شود به انضمام وزن خودکابل و همچنین حداکثروزن باری که حمل می کند. ه) تاریخ و نوع تعمیرات و تاریخ سر و ته کردن کابل. ز) تاریخ و علت خارج کردن کابل از سرویس. ح) مقدار عملکرد کابل در حرکت به طرف پایین و در حرکت به طرف بالا و میزان تن ـ کیلومتر باربری ماهانه.