ماده406: حداقل روشنایی عمومی در معادن زیرزمینی برحسب نوع منطقه به شرح جدول ذیل است. ردیف منطقه حداقل روشنایی(لوکس) 1 60 محدوده کف چاه 2 30 اطراف چاه 3 50 تعمیرگاه زیرزمینی 4 10 راهروهای حمل و نقل 5 15 کارگاه استخراج 6 20 نقاط بارگیری 7 25 محدوده ماشین آلات 8 30 راهروهای عبور افراد 9 20 جبهه کارهای پیشروی

ماده407: ورود افراد به معادن زیرزمینی بدون چراغ انفرادی ممنوع است.

ماده408: لامپ های روشنایی فردی باید حداقل شدت روشنایی 150 لوکس را در فاصله 2/1 متری در مدت ده ساعت تأمین کنند.

ماده409: در معادن زغال سنگ باید منحصراً از چراغ باطری دار ایمنی استفاده شود.

ماده410: چراغ های انفرادی در زمان تحویل به کارگران باید کاملاً سالم و آماده به کار باشند.

ماده411: ساختمان چراغ باید طوری باشد که فقط در چراغخانه بتوان با وسایل مخصوص آن را باز و بسته کرد.

ماده412: استفاده از چراغ کاربیتی یا چراغ اطمینان شعله ای در معادن زیرزمینی ممنوع است.

ماده413: ساختمان چراغخانه نباید از مصالح قابل اشتعال ساخته شده باشد و باید خوب تهویه شود و به گونه ای طراحی شود تا کارکنان در مواقع خطر بتوانند محل کار را فوراً ترک نمایند.

ماده414: استفاده از بخاری و شعله آزاد و همچنین استعمال دخانیات در چراغخانه ممنوع است.

ماده415: چراغخانه باید به وسایل آتش نشانی از قبیل کپسول های اطفاء حریق مناسب و جعبه های مخصوص ماسه و غیره مجهز باشد.

ماده416: تعداد چراغ های سالم انفرادی در هر چراغخانه باید ده درصد بیشتر از تعداد کارگران زیرزمینی باشد.

ماده417: مسئول ایمنی معدن موظف است حداقل یک بار در ماه، تمام چراغ های انفرادی را بازدید و دقیقاً کنترل نماید.

ماده418: کارهای اکتشافی و کار در معادن سطحی در هوای تاریک و مه آلود بدون تأمین روشنایی مناسب ممنوع است.

ماده419: گریدر زنی نزدیک لبه ها و کنار دیواره های بلند در صورت عدم تأمین روشنایی کافی ممنوع است.

ماده420: در معادن سطحی که در نوبت های کار عصر و شب نیز فعال بوده و عملیات معدنکاری در هوای تاریک انجام می شود روشنایی کافی محوطه کاری باید تأمین شود.