ماده 1 - وکالت در عدلیه دارای درجات ذیل است: 1 - وکالت در محاکم صلح و بدایت و استیناف و تمیز. 2 - وکالت در محاکم صلح و بدایت و استیناف. 3 - وکالت در محاکم صلح و بدایت. تبصره 1 - وزارت عدلیه می تواند وکالت وکلای درجه 2 و 3 را محدود به حوزه معین نماید. تبصره 2 - وزارت عدلیه می تواند بر حسب ضرورت و احتیاج از داوطلبان شغل وکالت که معلوماتشان کافی برای درجات سه گانه نیست مطابق نظامنامه مخصوص امتحان نموده اجازه وکالت در محاکم صلح یا محقق ثبت یا نزد مامورین صلح در حوزه های معین بدهد. اگر داوطلب مزبور در حین اجرای این قانون مشغول وکالت بوده و صلاحیت او برای درجات سه گانه فوق تصدیق نشده است از امتحان معاف خواهد بود. این اشخاص کارگشا نامیده می شوند.

ماده 2 - اشخاصی که واجد معلومات کافی برای وکالت باشند ولی شغل آنها وکالت در عدلیه نباشد اگر بخواهند برای اقربای سببی یا نسبی خود تا درجه دوم از طبقه سوم وکالت بنمایند ممکن است به آنها در سال سه نوبت جواز وکالت اتفاقی داده شود.

ماده 3 - با توجه به ماده 8 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 منسوخ است.

مواد 4 و 5 - با توجه به مواد 7 و 8 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 منسوخ است.

ماده 6 - اشخاصی که به موجب حکم محکمه انتظامی ممنوع الوکاله شده اند هر گاه موجب حکم صرفاً فقد معلومات بوده می توانند از مقررات تبصره 2 ماده یک استفاده نمایند - هر گاه ممنوعیت آنها فقط از جهات اخلاقی بوده پس از پنج سال از تاریخ صدور حکم می تواند اعاده حیثیت نمایند مشروط بر اینکه در مدت مزبور اعمال منافی اخلاقی از آنها مشاهده نشده باشد - هر گاه ممنوعیت آنها از دو جهت بوده در صورت گذشتن پنج سال نیز می توانند از مورد تبصره 2 ماده یک استفاده نمایند.

ماده 7 - به موجب ماده 10 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 منسوخ است.

ماده 8 - با توجه به مواد 7 و 8 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 و مواد 28 به بعد آیین نامه قانون مزبور مصوب 1334 منسوخ است. تبصره 1 - با توجه به ماده 8 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 منسوخ است. تبصره 2 - در صورتی که وکیل در دوره آزمایش طبق نظامنامه از طرف یکی از وکلا در محاکمات دخالت نماید مسئولیت اعمال او متوجه وکیلی است که او را تعیین نموده و هر گاه از طرف معاضدت قضائی کار به او احاله شود بایستی تحت هدایت و نظارت معاضدت قضائی انجام وظیفه نماید.

ماده 9 - اجازه وکالت درجات 1 و 2 و 3 که مطابق قانون 20 شهریور 1314 تا تصویب این قانون تصدیق شده در صورت تسلیم تقاضا کننده به اعتبار خود باقی است.

مواد 10 الی 13 - با توجه به ماده 6 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 و ماده 34 آیین نامه قانون مزبور مصوب 1334 و ماده 1 قانون کیفیت اخذ پروانه وکالت دادگستری مصوب 17/1/1376 منسوخ است.

ماده 14 - به موجب ماده 22 لایحه قانونی استقلال کانون وکلا مصوب 1333 و ماده 39 آیین نامه قانون مزبور مصوب 1334 منسوخ است.

ماده 15 - (اصلاحی 28/12/1373) - پروانه وکالت باید همه ساله مطابق تعرفه ذیل تمبر شود: برای پروانه وکالت درجه اول یکصد هزار 100000 ریال. برای پروانه وکالت درجه دوم پنجاه هزار 50000 ریال. برای پروانه وکالت درجه سوم چهل هزار 40000 ریال. برای پروانه وکالت کارگشایی مقیم مرکز استان در هر مورد 50000 ریال و در سایر شهرستانها 20000 ریال. برای پروانه وکالت اتفاقی هر دفعه ده هزار 10000 ریال.

ماده 16 - پس از انجام مقررات فوق اسم وکیل در مجله رسمی درج و در لوحه مخصوص ثبت و در اتاق محکمه نصب می شود.