قوانین
بازار و اوراق بهادار - دستورالعمل انتشار اوراق اجاره - بخش اول – تعاریف
مصوب 11/5/1389، اصلاحیة مصوب 23/8/1390 و 11/3/94 شورایعالی بورس
مادۀ (1) اصطلاحات و واژههای بهکاررفته در مادۀ 1 قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران، مصوب آذرماه 1384 و مادۀ 1 قانون توسعۀ ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور تسهیل اجرای سیاستهای کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی، مصوب آذرماه 1388، به همان معانی در این دستورالعمل بهکار رفتهاند. سایر واژههای بهکار رفته در این دستورالعمل دارای معانی زیر میباشند: الف- اوراق اجاره: اوراق بهادار با نام قابل نقل و انتقالی است که نشاندهندۀ مالکیت مشاع دارندۀ آن در دارایی مبنای انتشار اوراق اجاره است. ب- شرکت مدیریت دارایی مرکزی: نهاد مالی است که به موجب دستورالعمل فعالیت نهادهای واسط مصوب 11/5/1389 شورای عالی بورس و اوراق بهادار تأسیس میشود. ج- بانی: شخص حقوقی است که نهاد واسط برای تأمین مالی وی در قالب عقود اسلامی، اقدام به انتشار اوراق اجاره مینماید. د- دارایی: مال منقول یا غیرمنقول با مشخصات تعیینشده در این دستورالعمل است که میتواند مبنای انتشار اوراق اجاره واقع شود. هـ - فروشنده: شخص حقوقی یا حقیقی معتبر است که اقدام به فروش دارایی به نهاد واسط مینماید. و- ضامن: شخص حقوقی است که پرداخت مبالغ اجارهبها و حسب مورد بهای خرید دارایی مورد اجاره و نیز سایر وجوهی که بانی ملزم به پرداخت آن به ناشر میباشد را تعهد و تضمین مینماید. ز- عامل فروش: شخص حقوقی است که نسبت به عرضه و فروش اوراق اجاره از طرف نهاد واسط اقدام مینماید. ح- عامل پرداخت: شرکت سپردهگذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویۀ وجوه است که نسبت به پرداختهای مرتبط با اوراق اجاره در سررسیدهای معین به سرمایهگذاران اقدام مینماید. ط – عمر اقتصادی: مدت زمانی است که انتظار میرود دارایی از لحاظ اقتصادی توسط بانی قابل استفاده باشد. ی- مقررات: منظور قوانین، مصوبات هیئت وزیران، شورا، سازمان و همچنین استانداردهای حسابداری و حسابرسی ملی لازم الاجرا میباشد.