ماده ۱- به مسافران و کارکنان وسائل نقلیه هوایی وآبی که در حین عبور از داخل مرزهای هوایی یا آبی کشور جمهوری اسلامی ایران به واسطه حوادث قهری یا اشکالات فنی و یا به هر علت موجه دیگری ناگزیر از توقف موقت در ایران شوند از طرف مراجع ذیصلاح اجازه توقف موقت داده خواهد شد.

ماده ۲- خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمائی و کشتیرانی مربوط موظف می باشند فهرست مشخصات کامل افرادیکه قصد پیاده شدن را دارند تهیه و د ر اختیار مراجع ذیصلاح قرار دهند.

ماده ۳- اجازه توقف موقت پس از شناسایی کامل مسافران توسط مراجع ذیصلاح به مسئولیت خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط به رعایت ماده ۲ داده خواهد شد.

ماده ۴- گواهی نامه فنی و یا گواهی اشتغال خلبان و ناخدا و خدمه و کارکنان موضوع ماده یک به منزله مدرک مسافرت معتبر بوده و پس از اخذ آن اجازه توقف موقت داده می شود و هنگام پایان مدت توقف مدارک مزبور مسترد گردد.

ماده ۵- اجازه تقف موقت تا زمانی که از طرف خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط ترتیب ادامه مسافرت داده نشده است معتبر خواهد بود.

ماده ۶- پس از رفع علت توقف موقت و مراجعه مسافران برای ادامه مسافرت خلبانو ناخدا و یا نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط موظف به پذیرفتن و سوار نمودن مسافران مربوط خواهند بود مگر آنکه امتناع نامبردگان از ادامه مسافرت مستند به عذر موجهی باشد.

ماده ۷- معاهدات و یا موافقتنامه های بین دولت ایران و دول متبوع افرادی که ناگزیر به توقف موقت در ایران می باشندرعایت خواهدشد