ماده ۶۶- هر فرمانده موظف است با بكارگیری كلیه توانایی های خود ، رزم را تا حصول پیروزی انجام دهد مكر اینكه با بكار گیری كلیه عوامل ادامه رزم امكان پذیر نباشد .

ماده ۶۷- هر فرمانده اقدامات لازم را به عمل می آورد تا هیچ مدرك یا وسیله قابل استفاده به دست دشمن نیافتد .

ماده ۶۸- هر فردی از نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران در رزم و فعالیت های پشتیبانی آن با توكل به خدا سعی می نماید : الف) الزاماً ماموریت را درك و با آگاهی و هوشیاری آن را انجام دهد و دستورات را دقیقاً اجرا نماید . ب) فرمانده یا مسئول رده بالاتر همجوار را از آخرین وضعیت ، بدون فوت وقت مطلع نمایند . ج) دشمن را نابود نماید . د) به افراد مجروح خودی كمك نماید مشروط بر اینكه به ماموریت اصلی صدمه وارد نشود . ه) در حمله برای رسیدن به هدف و دفاع برای حفظ محل یا پاسگاهی كه به او واگذار گردیده با تمام امكانات در دسترس و تا پای ایثار جان تلاش بنماید جنگ افزار و ساز و برگی كه به وی سپرده شده است به صورت آماده به كار نگه داری نماید . و) جنك افزار اجتماعی را كه خدمه آن به نحوی از كار افتاده راسا و یا به كمك دیگران به كار اندازد . ز) تمام قدرت و امكانات خود را به كار برد تا اسیر دشمن نشود .

ماده ۶۹- هیچ یك از پرسنل نیرو های مسلح جمهوری اسلامی ایران نباید : الف : جنگ افزار و تجهیزات خود و یگان مربوطه را كه هنوز قابل استفاده بوده و یا ممكن است مورد استفاده دشمن قرار گیرد رها نماید . ب: با دشمن ارتباط غیر مجاز برقرار كند . ح: عملی كه مغایر اصول حفاظتی باشد انجام دهد . د: موجب تضعیف روحیه دیگران شود . ه: خود را تسلیم دشمن نماید .

ماده ۷۰- وقتی كه در جریان رزم فرمانده یگان به عللی از محیط رزم خارج گردد و جانشین سازمانی یا از پیش تعیین شده ای نیز وجود نداشته باشد ، ارشد ترین فرد از رسته یگان ، فرماندهی را عهده دار شده و رزم را ادامه داده و رده بالاتر را از جریان واقعه مطلع نماید .