ماده 22 (اصلاحی 18/10/1363) - وفات هر کس اعم از ایرانی یا خارجی و همچنین ولادت طفلی که مرده به دنیا آمده یا بلافاصله پس از ولادت بمیرد باید به مأمور یا نماینده ثبت احوال اعلام شود. وفات ایرانیان در خارج از کشور به مأموران کنسولی محل اقامت یا به نزدیک ترین مأموران کنسولی ایران یا به سازمان ثبت احوال کشور اعلام می شود. وفات ایرانیان و خارجیان ساکن کشور را مأموران و نمایندگان ثبت احوال و وفات ایرانیان خارج از کشور را بر حسب محل اعلام، مأموران کنسولی ایران یا مأموران یا نمایندگان ثبت احوال ثبت می کنند، وفات باید در سند ثبت مرگ و همچنین در دفتر ثبت کل وقایع در صفحات مربوط به درگذشته و پدر و مادر او و شناسنامه متوفی ثبت و امضاء و مهر گردد. وفات خارجیان پس از ثبت به شهربانی محل اعلام می شود و یک نسخه گواهی به سازمان ثبت احوال کشور فرستاده خواهد شد که به وزارت امور خارجه ارسال گردد. تبصره (اصلاحی 18/10/1363) - گواهی وفات به هر شخصی که درخواست کند تسلیم می گردد.

ماده 23 (اصلاحی 18/10/1363) - در سند ثبت وفات باید اطلاعات زیر قید گردد: 1 - محل، روز، ماه و سال وفات و تاریخ ثبت. 2 - نام و نام خانوادگی و جنس و تاریخ تولد و شغل و شماره شناسنامه و شناسنامه در گذشته یا پروانه اقامت و تاریخ و محل صدور شناسنامه یا پروانه اقامت. 3 - علت وفات در صورتی که مشخص باشد. 4 - نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه پدر و مادر در گذشته. 5 - نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و محل اقامت و سمت اعلام کننده. 6 - نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و محل اقامت و شغل گواهان. 7 - نام و نام خانوادگی و امضاء نماینده یا مأمور ثبت احوال و اثر مهر. 8 - شماره و سری برگ مخصوص ثبت وفات. 9 - محل توضیحات.

ماده 24 (اصلاحی 18/10/1363) - واقعه وفات باید طبق تصدیق پزشک و در صورت نبودن پزشک با حضور دو نفر گواه ثبت گردد. در مورد طفلی که مرده به دنیا آمده یا بلافاصله پس از تولد بمیرد در صورت وجود پزشک در محل، تصدیق پزشک ضروری است و در صورت نبودن پزشک گواهی دو نفر کافی است. پزشکی که وقوع مرگ به او اطلاع داده می شود در هر مورد مکلف به معاینه جسد و صدور تصدیق یا اظهار نظر می باشد و در صورت امکان تشخیص علت مرگ باید تصدیق شود و به هر حال یک نسخه از تصدیق یا اظهار نظر خود را باید به ثبت احوال محل در مهلت مقرر ارسال نمایند.

ماده 25 (اصلاحی 18/10/1363) - مهلت اعلام وفات ده روز از تاریخ وقوع یا وقوف بر آن است. روز وفات و تعطیل رسمی بعد از آخرین روز مهلت به حساب نمی آید و در صورتی که وفات در اثناء سفر رخ دهد مهلت اعلام آن از تاریخ رسیدن به مقصد احتساب خواهد شد. تبصره (اصلاحی 18/10/1363) - ترتیب ثبت وقایع ولادت و وفاتی که پس از انقضاء مهلت مقرر اعلام شود در آئین نامه اجرائی این قانون تعیین خواهد شد.

ماده 26 (اصلاحی 18/10/1363) - اعلام وفات و امضاء سند ثبت مرگ به ترتیب به عهده یکی از اشخاص زیر است: 1 - نزدیک ترین خویشاوند متوفی که در موقع وفات حاضر بوده است. 2 - متصدی یا صاحب مکانی که وفات در آن رخ داده است یا نماینده او. 3 - هر شخصی که در موقع وفات حاضر بوده است. 4 - مأموران انتظامی یا کدخدا. تبصره - متصدیان گورستان یا دفن مکلف به اطلاع وفات به ثبت احوال هستند.

ماده 27 (اصلاحی 18/10/1363) - در صورتی که وفات یا ولادت طی نامه رسمی از طرف مأموران انتظامی یا قضائی و یا سایر مقامات اعلام شود شماره و تاریخ اعلامنامه در سند درج و به منزله امضاء سند خواهد بود.

ماده 28 (اصلاحی 18/10/1363) - در موارد زیر اعلام وفات به عهده مقامات زیر است: 1 - در صورتی که مرگ در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله، سیل، طوفان و آتش سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروه های امدادی حاضر در محل مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاوی نام و نام خانوادگی و حتی المقدور شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و سن متوفی اعلام نمایند. 2 - مرگ نظامیانی که در زمان صلح در سربازخانه و یا ضمن مانورهای نظامی یا در زمان جنگ واقع می شود وسیله فرمانده قسمت با تعیین نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه اعلام می گردد.

ماده 29 (اصلاحی 18/10/1363) - در مواردی که مشخصات متوفی معلوم نشود یا به بعضی از اطلاعاتی که باید در سند قید شود دسترسی نباشد در سند ثبت وفات به جای مشخصات عبارت (نامعلوم) نوشته می شود تکمیل مشخصات نامعلوم با هیأت حل اختلاف خواهد بود.

ماده 30 - مدرک ثبت وفات فرضی غائب مفقودالاثر حکم قطعی دادگاه است مدیران دفاتر دادگاه هائی که حکم قطعی وفات فرضی غائب مفقودالاثر از آن دادگاه صادر شده مکلفند یک نسخه از رأی صادره را طی نامه رسمی به ثبت احوال محل ارسال دارند.