آشنایی با مفهوم عقد یا قرارداد

ماده ۱۸۳ قانون مدنی ،عقد را بدین عبارت تعریف می کند: «عقدعبارت است از این که یک یا چند نفر در مقابل یک چند نفر دیگر تعهد برامری نماید و مورد قبول آنها باشد». پس هر عقدی دارای دو شرط اساسی است: 

شرط اول این است که دراثر توافق دو یا چند اراده به وجود می‌آید

به طورمعمول برای تحقق یک قرارداد حقوقی حداقل دو شخص ، اعم از حقیقی یا حقوقی باید به منظور ایجاد اثر حقوقی با هم توافق کنند به عبارت دیگر یک شخص نمی تواند با خودش یک قرارداد حقوقی منعقد نماید و نیاز است که یک قرارداد بین حداقل دو شخص حقیقی یا حقوقی منعقد شود لازم به توضیح است منظور از شخص حقیقی تمامی افراد جامعه هستند ومنظور از شخص حقوقی تمامی شرکت ها و موسساتی هستند که دارای شخصیت حقوقی مستقلی هستند و متمایز از افراد جامعه می باشند.

 حال ممکن است گاه اتفاق افتد که یک شخص بیان اراده طرفین قرارداد را به عهده بگیرد مانند پدری که مال خود را به فرزند صغیر می‌ فروشد و به ولایت از جانب او قبول می کند یا امینی که به نمایندگی دو طرف قرارداد سندی را امضا می‌ کند در این گونه موارد عقد یا قرارداد به ظاهر با یک اراده منعقد می‌شود لیکن در واقع یک نفر عهده دار بیان دو اراده است این شخص به نمایندگی ازیکی از دو طرف یا هردوی آنان تصمیم می‌ گیرد و عقد از توافق آنها به وجود می آید پس معامله با خود را نباید استثنای واقعی و قاعده لزوم توافق دو اراده شمرد.

در بخش اهمیت انعقاد قرارداد با میزان اهمیت قراردادها در موارد مختلف آشنا می شویم، همچنین در صورت نیاز می توانید با مشورت یک وکیل قرارداد در تهران هرآنچه را که برای یک قرارداد نیاز است درخواست کنید تا هیچ مشکلی فعالیت های شما را تهدید نکند.

شرط دوم: نتیجه و منظور از توافق ایجاد تعهد است 

گفته شد که عقد از توافق دو انشا به وجود می آید یعنی اراده ها بایستی امری را ایجاد کنند و نظم حقوقی پیش از آن را دگرگون سازند از ظاهر ماده ۱۸۳ چنین برمی آید که انشا باید به منظور ایجاد تعهد باشد پس در مواردی که نتیجه توافق تبدیل تعهد یا سقوط و انتقال آن است یا آثار دیگری مانند  انتقال مالکیت و ایجاد مالکیت و ایجاد شخصیت حقوقی از آن به بار می آید عمل حقوقی را نباید عقد نامید.درحالی که در حقوق ایران عقد کارکردهای متعددی دارد و اثر عقد محدود به ایجاد تعهد نیست و ممکن است تملیک مال، اسقاط تعهد، اباحه، اتحاد و شرکت، ایجاد شخصیت حقوقی و زواج باشد.

از استقرا در مواد گوناگون چنین استفاده می‌شود که تراضی و توافق اعم از عقد است و به نوع خاصی از توافق ایجاد تعهد می‌کند عقد می گویند، بدین جهت به کار بردن کلمه تراضی درباره عقد امکان دارد چنانکه در ماده 501 قانون مدنی مراضات به همین اعتبار استعمال شده است

به نظر شما عقد و قرارداد تفاوت دارند؟ برای دریافت پاسخ این سوال می توانید از تفاوت عقد و قرارداد استفاده کنید که به صورت کامل تفاوت های این دو مفهوم را برای شما توضیح داده است.