1- قرارداد ، عهد ، سوگند . 2- هرگونه تعهد و قرارداد بین دو کشور یا بیشتر را پیمان گویند . 3- قراردادی است بین مقامات نظامی یا فروشنده خدمات یا اجناس طبق شرایط ویژه به منظور خرید آن خدمات یا اجناس .

سندی است که طبق آن صادر کننده متعهد می شود ارز حاصل از صادرات و فروش کالای مربوطه را ظرف مهلت مقرر به کشور منتقل کرده و یا با فروش آن به بانک طبق مقررات ارزی کشور نسبت به تعهد خود اقدام کند.

اصطلاح سابق دادسرای دیوان کشور است. (رک. دادسرای دیوان کشور)

الف - مجمع یا مجامع رسمی که صلاحیت شور و اخذ تصمیم را دارا باشد و وظیفه اساسی آن تصویب قانون و بودجه است. ب - مجلس (رک. مجلس) پارلمان اگر از یک مجلس تشکیل شود سیستم قانونگذاری کشور را سیستم یک مجلسی گویند و اگر از دو مجلس تشکیل شود سیستم قانونگذاری را سیستم دو مجلسی نامند.

سند عبور- سند مخصوصی است که بموجب آن کالاهای مشمول مالیات غیرمستقیم یا گمرک برای مدت معینی و مسافت محدود (مثلا ازمرز تا دفترگمرک) نظر بوضع مرسل یا مرسل الیه از پرداخت مالیات یا حق گمرکی معاف میگردد.

کسیکه از طرف شهربانی مامور حفظ نظم وآسایش شهر است. Agent de Police

تذکره – گذرنامه

قراول را گویند.

پست قراولی را گویند.

سرهنگ شهربانی است.

سرهنگ دوم شهربانی است.

سرهنگ یکم شهربانی است.

مرادف دارالخلافه است وآن شهری است که مقرحکومت مرکزی است. پای تخت ایران بموجب قانون اساسی تهران است. (اصل چهارم متمم)

ضامن درعقد ضمان را گویند.

ضمان را گویند (درعقد ضمان)

الف - مقام واشل ورتبه را دراصطلاحات حقوق اداری گویند. ب - اساس فلزی پول کشور را گویند که معمولا سه گونه است: پایه طلا و پایه نقره وپایه دوفلزی.

الف - بمعنی Agrement یعنی موافقت دولتی در مورد شناسائی نماینده سیاسی دولت دیگر در نزد خود. ب - بمعنی Acceotation یعنی خصوص قبولی در بانک یعنی پذیرفتن پرداخت سندی.

الف- نوشتن و امضاء کردن درپای نوشته ای است برای تعهد انجام کاری که درآن نوشته شرح داده شده است. (فرهنگستان) ب- درحقوق تجارت درباب شرکتهای سهامی عبارت است ازتعهد پرداخت قیمت یک یا چند سهم ازسهام شرکت (ماده 38 قانون تجارت).

اجراء تعهدی که موضوع آن وجه نقد باشد. اصطلاح Payement درحقوق فرانسه اعم از پرداخت است زیرا شامل تعهداتی که موضوع آن وجه نقد هم نباشد نیزمیشود

(مدنی) دادن مبلغی بکسیکه بستانکار نیست (از روی اشتباه و بدون قصد تبرع) پرداخت کننده حق مطالبه مبلغ مزبور را دارد (ماده 302 ق – م) گاهی آنرا ایفاء ناروا نامیده اند و آنرا شامل موارد ذیل دانسته اند: الف - پرداخت دینی که وجود واقعی ندارد بگمان وجود آن (ماده 302 ق – م) ب- پرداخت دین موجود بغیر بستانکار (ماده 301 ق- م) ج- پرداخت دین موجود از طرف غیر مدیون که اشتباها خود را مدیون دانسته است (ماده 302 ق- م)