‌ماده 1 - اصطلاحات و عبارات بکاربرده شده در این قانون دارای معانی زیر می‌باشد : ‌قانون - قانون تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی. ‌سرمایه‌گذار خارجی - اشخاص حقیقی یا حقوقی غیرایرانی و یا ایرانی با استفاده از سرمایه با منشاء خارجی که مجوز سرمایه‌گذاری موضوع ماده (6) را‌اخذ نموده باشند. ‌سرمایه خارجی - انواع سرمایه اعم از نقدی و یا غیر نقدی که توسط سرمایه‌گذار خارجی به کشور وارد می‌شود و شامل موارد زیر می‌گردد : ‌الف - وجوه نقدی که به صورت ارز قابل تبدیل، از طریق نظام بانکی یا دیگر طرق انتقال وجوه که مورد تأیید بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران‌باشد، به کشور وارد شود، ب - ماشین آلات و تجهیزات، ج - ابزار و قطعات یدکی، قطعات منفصله و مواد اولیه، افزودنی و کمکی، ‌د - حق اختراع، دانش فنی، اسامی و علائم تجاری و خدمات تخصصی، ‌هـ- سود سهام قابل انتقال سرمایه‌گذار خارجی، ‌و - سایر موارد مجاز با تصویب هیأت دولت. سرمایه‌گذاری خارجی - بکارگیری سرمایه خارجی در یک بنگاه اقتصادی جدید یا موجود پس از اخذ مجوز سرمایه‌گذاری. ‌مجوز سرمایه‌گذاری - مجوزی که برطبق ماده (6) این قانون برای هر مورد سرمایه‌گذاری خارجی صادر می‌شود. ‌سازمان - سازمان سرمایه‌گذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران موضوع ماده (5) قانون تشکیل وزارت امور اقتصادی و دارائی مصوب 1353.4.24. ‌هیأت - هیأت سرمایه‌گذاری خارجی موضوع ماده (6) این قانون.