رأی وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور به موجب ماده 1085 قانون مدنی زن می تواند تا مهر به او تسلیم نشده از ایفاء وظایفی که در مقابل شوهر دارد امتناع کند ، مشروط بر اینکه مهر او حال باشد . ضمناً در صورت احراز عسرت زوج ، وی می تواند که مهر را به نحو اقساط پرداخت کند . با توجه به حکم قانونی ماده مذکور که مطلق مهر مورد نظر بوده و با عنایت به میزان مهر که با توافق طرفین تعیین گردیده ، صدور حکم تسقیط که صرفاً ناشی ازعسر و حرج زوج در پرداخت یکجای مهر بوده مسقط حقحبس زوجه نیست و حق او را مخدوش و حاکمیت اراده وی را متزلزل نمی سازد ، مگر به رضای مشارالیها ، زیرا اولاً حق حبس و حرج دو مقوله جداگانه است که یکی در دیگری مؤثر نیست . ثانیاً موضوع مهر در ماده مزبور دلالت صریح به دریافت کل مهر داشته و اخذ قسط یا اقساطی از آن دلیل بر دریافت مهر به معنای آنچه مورد نظر زوجه در هنگام عقد نکاح بوده نیست . بنا به مراتب رأی شعبه 19 دادگاه تجدید نظر استان اصفهان که موافق با این نظر است منطبق با قانون تشخیص می شود . این رأی بر طبق ماده 270 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری در موارد مشابه برای دادگاه ها و شعب دیوان عالی کشور لازم الاتباع می باشد . هیأت عمومی دیوان عالی کشور